liegen en haar plek in de Nederlandse taal...

Ik zou liegen als ik zei dat ik nooit loog, een leugentje om bestwil, om pijn te verzachten, om er zelf niet als de heks op te staan van die dingen. In een verhaal mijn goede kanten wat aandikken en de zwakke punten wat afzwakken…Niks menselijks is mij vreemd…
Maar echt gewoon liegen, recht in je gezicht iets beloven wat ik helemaal niet van plan ben, dat is mij vreemd.

Ik herken het ook zelden. Maar van de week zag ik je aankomen. Nu was dat een makkie, want ik was het slachtoffer niet, maar manlief. “Pas op”, riep ik “nie gelovuhhhh, hij gaat niet doen wat hij zegt!!”
Maar manlief is lief en goudeerlijk, dus hij geloofde mij niet. Nu wel.

Het werd dus hoog tijd de plek van de leugen in de Nederlandse taal onder de loep te nemen.

We hebben natuulijk “al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt haar wel”. Persoonlijk denk ik dat dat wel waar is, maar dat die waarheid daar jaaaaren over kan doen. En zoveel geduld heb ik niet.
in mijn zoektocht naar spreekwoorden over leugens kom ik een soortgelijk spreekwoord tegen Wat kwam van liegen, zal ras vervliegen, maar hoe ’t ook gaat, de waarheid staat.
Vind ik de eerste versie toch mooier, heeft een beter ritme.

Alle andere gezegden zijn gericht op het uitleggen hoe hard iemand liegt.

Daar zitten hilarische bij.
Wat te denken van Liegen als een bidprentje? Dat betekent onbeschaamd jokkebrokken maar ook: zo overdreven liegen dat niemand het meer gelooft.
Dan liegen als een advocaat, die snap ik zomaar.
Je kan ook de deuren uit hun haak liegen! Die uitdrukking is toch prachtig! Ik zie van die oude stalldeuren al uit hun hengseld knappen.
Maar als je je liever wat constructiever uitdrukt, dan zeg je gewoon dat iemand palen in de aarde liegt.

En noem iemand geen leugenaar, zeg liever dat hij een patent heeft van liegen, staat lekker deftig.

Tot slot nog even dit: in het geval van de liefde wil er ook nog wel eens gejokt worden, Goed vrijen is zachtjes praten en hardop liegen. Knoop het in je oren!