Het schort
Mijn grootmoeder kon niet zonder haar schort.
Ik zie het zo nog voor me. Blauw grijs-ruitje en onderop zat blauw borduursel. Dat had mijn oma waarschijnlijk zelf gedaan. Ze was een handige vrouw met teveel tijd.
Als ze bij ons kwam logeren, nam ze haar schort ook mee. Wanneer ze het om knoopte zei ze tegen mijn moeder: “doe nou je schort aan” Dan zuchtte mijn moeder, sloeg haar ogen ten hemel en hing een blauw nylon gevalletje om. Dat alle andere dagen aan het haakje bij de theedoeken hing. Ik wist al voor mijn achtste dat er zoiets bestond als een generatiekloof.
Die kennis bracht ik in praktijk, door zelf dolgraag een schort te willen. Logeerde ik bij oma, dan mocht ik er een van haar. Verder dan een schort van oma heb ik het nooit gebracht. Ik moet ook zeggen: ik zag het nut er niet echt van in. Ik vond het alleen maar leuk. Op dit moment hangen er twee in de keuken, ene van mij en een van manlief: de kinderen wilden eens grappig zijn.
Mocht u een schort een liefdevol tehuis willen geven: meldt het even in de comments hieronder, dan regelen we wat.
terug naar de schorten van toen
De terug naar de schorten van toen. Met de kennis van nu denk ik: in het tijdperk dat de wasmachine een luxe was en dan hebben we het nog gewoon over zo’n ketel die je zelf met water moest vullen, was kleren schoonhouden wel een zeg maar “DING”.
Zo’n lap katoen, die er eigenlijk niet toe deed en waarvan niemand zag dat je hem droeg ( als de bel ging deed oma hem vliegensvlug af)was natuurlijk veel makkelijker schoon te houden, dan die zware jurken en blouses.
Tel daarbij op dat het ook de goede-oude tijd was van burenhulp en naastenliefde. Maar om die burenhulp te kunnen geven, moest men elkaar wel in de gaten houden. En bij gebrek aan tv met soaps, moesten ze dan wel over elkaar praten…
Met een vuile jurk bij de kar van de groenteman gaan staan, dat gaf geen pas….
En na dit alles geschreven te hebben, denk ik dat ik vanavond maar eens een schort omdoe als ik ga koken. Gewoon omdat het kan.
Lees ook eens: the right to repair
Ik draag nooit schorten. Maar dat is ook hoe ik ben, maakt niet uit wat ik bedenk. Ik word toch wel vies, niet alleen tijdens koken. Gewoon met alles wat ik doe haha!
Hahah mijn oma droeg er ook altijd een! Hier geen schort, knoeien doe ik toch wel. Dan zou ik er de hele dag een moeten dragen!
Ik draag altijd een kookschort, ook bij huishoudelijke klusjes. Ik heb een hekel aan vlekken en het scheelt weer wassen draaien.
Ik draag altijd een short tijdens het koken: ik heb er eentje die er uitziet als LBD inclusief nep parel ketting
Ik heb wel een schort voor mezelf. En ook voor mijn dochtertje trouwens. Zij draagt het tijdens het bakken en kleien. Ik vergeet het meestal om te doen. Door de komst van de wasmachine is de schort minder belangrijk geworden, denk ik.
Mijn moeders schort hing te laag. Ze kreeg het boven het fornuis ook altijd warm. Dus het schort leverde een rode kop op en vlekken waar het schort haar jurk niet bedekte. Al snel droeg ze het alleen nog op zondagochtend als ze een eitje bakte (netjes blijven voor de kerk) met een extra knoop in haar nek :)
wat een mooie beschrijving ! ik zie het voor me
Hier in huis hebben we geen schort, maar mijn moeder wel en mijn oma vroeger ook.