Over clichés en verbinden

cliche
 
Het gebeurt me bijna dagelijks. “Hoe gaat het met je?” wordt me gevraagd. “Goed”, zeg ik. Goed. Het standaard cliché antwoord.

Het standaard antwoord rolt zo makkelijk mijn mond uit. Waarom ? Ik kan ook zeggen: “Nou, ik sta net even heerlijk van het zonnetje te genieten.” Of :” ik baal als een stekker, dit is al de derde keer dat ik de hond uitlaat in de regen”
Dat zouden helemaal geen wereldschokkende uitlatingen zijn, maar zijn wel openingen naar een gezamenlijke beschouwing over het weer in Nederland. Altijd gezelliger dan de standaard cliché tegenvraag: “En hoe gaat het met jou? Ook goed? Fijn!”

clichés zijn lekker simpel

Clichés zijn makkelijk, we hoeven dan even niet te denken. Ook wel eens fijn. Maar ook saai. En je schiet er geen klap mee op. We mompelen altijd braaf onze clichés en verder gebeurt er niks.  Geen stap dichter komen we tot elkaar. We lijken het meest op een stel Indianen die stampend om het vuur hun bezweringen zingen. En nu niet bijdehand worden en roepen dat dit ook een cliché is. Dat weet ik toevallig heus wel.
 
Ga liever met me mee naar de kassa van de supermarkt. Na het afrekenen krijg je daar de standaard vraag:”spaart u zegels mevrouw?” Het kind achter de kassa wacht op een ja of nee. Ik zeg dan met enige regelmaat: “nee hoor, ik spaar nooit, ik geef alleen maar uit” of “laat maar zitten, dat miljoen haal ik toch niet meer”
 
Het kind achter de kassa kijkt dan verbaasd op, de sjopper achter me moet lachen. Kleine moeite, groot plezier. En…we hebben ons even, een tel maar, verbonden gevoeld, in een grapje.
 
 
“Mag ik afrekenen?” vraag je in het cafeetje waar je koffie drinkt. “Natuurlijk mevrouw”, is het standaard antwoord. Laatst zei ik: ”jammer, ik had zo gehoopt dat u zou zeggen: laat maar zitten, u bent zo’n leke gast geweest.”
“Dat doen we hier alleen op donderdag, mevrouw”, antwoordde de eigenaar van het café, spits.
Staan we toch samen even te lachen.
En lachen maakt het leven lichter, geloof mij maar.
 
 
Horeca is helemaal een prachtige plek om af te rekenen met clichés.
Een tijd terug, het was midden in de zomer, aten manlief, dochterlief en ik een broodje op een terras. Het was een lekker broodje en we zaten dan ook smakelijk van te eten.
 
 
Het was druk op het terras. Ondanks dat riep de ober in het voorbijgaan (met een zwaar beladen blad) : “Smaakt het??” “Nee”, zei ik vriendelijk glimlachend. De man stopte midden in zijn run naar het andere tafeltje en keek geschokt om.
“Thuis is ze nog erger”, troostte dochterlief.
Ook een cliché. Maar op dat moment, wel een gepast cliché. Kennelijk kunnen we toch niet helemaal zonder.
 
like Like
Like
1
/15 Reacties/door

Misschien ook iets voor u

komkommertijd Waarom is het komkommertijd?
soep Wat weet jij van soep?
wandelen op je dooie gemak Wandelen op je dooie gemak
geit vergeten dier De rol van de geit
namen Noem me, spreek me aan: gedachten over namen
humoren ik geloof in….humoren?
brood Brood en taal
toeter Over de toeter gesproken
15 antwoorden
  1. Emmy
    Emmy zegt:

    Ik denk dat het altijd wel zal blijven bestaan. Sommige dingen zijn nu eenmaal op momenten lekker makkelijk te ontwijken. Ik betrap me er ook vaak op een cliché te gebruiken omdat de persoon die het vraagt me niet uitnodigt een en ander te vertellen of dat mijn bui er gewoon niet naar is. Dat zal voor meerdere mensen wel gelden, denk ik dan

    Beantwoorden
  7. Sylvia
    Sylvia zegt:

    Ook ik zeg altijd goed, en dan vragen ze mij..echt goed? En dan zeg ik “met slechte mensen gaat het toch altijd goed”? Maar het is waar, automatische zeg je altijd dat het goed gaat. Terwijl je misschien wel een ***dag heb. Ok, dat zeg ik dan ook wel hoor..maar het woordje “goed” ligt zo makkelijk op de tong he?

    Beantwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

:bye:  :good:  :negative:   :scratch:  :wacko:   :yahoo:  B-)  :heart:  :rose:   :-)  :whistle:  :yes:  :cry:  :mail:   :-(   :unsure:   ;-)