Zwemmen in een geparfumeerd meer: de geur van jasmijn...

Wie wel eens halverwege juni in Italië is geweest, weet wat ik bedoel als ik zeg: de geur van jasmijn…
Het lijkt soms wel alsof zo’n heel dorp ondergedompeld is in de jasmijn geur, dat de lucht er zo vol en zwaar mee is, dat het op de grens van niet-meer-lekker komt.

overal zie je jasmijn

Waar je ook kijkt of loopt, overal zie je gigantisch grote jasmijnstruiken tegen oude muren opklimmen. Het geheel is absoluut Instagram waardig.
Hoewel ik het tegenovergestelde van een Instagram-fan ben, zie ik nu toch een voordeel: je ruikt de jasmijn niet…
Ja echt, die geur kan zo heftig zijn dat je het gewoon teveel vindt. Dan is het alsof je in de trein naast een meisje zit dat wel erg driftig met de parfum van haar moeder in de weer is geweest.
Of een Boldoot -oma, bestaan die eigenlijk nog of zijn ze definitief uitgestorven?

zwemmen in Lago Orta

Denk u niet dat het altijd naar is, die jasmijn. Het kan ook heerlijk zijn.
Luister:
Manlief en ik besloten eens fijn te gaan zwemen in het Lago Orta. Ondanks dat het pas juni was, vielen de mussen dood van het dak. En zwemmen in open water vind ik altijd al het toppunt van genot ( even off topic, maar heb jij ook zo’n hekel aan zwembaden??)

Nu is het in Italië de gewoonte dat op strandjes stoelen staan en die worden verhuurd. Huur je geen stoel? Even goede vrienden, maar dan moet je van het strandje af. De Italianen, ik heb het al eens eerder gezegd, zouden je de lucht die je inademt nog in rekening brengen. Na twee dagen speuren naar een gratis strandje, haalden we bakzeil en betaalden entree.

en toen rook ik…..

We dobberden en tuttebelden heerlijk in het meertje. Lekker koel en overal waar je keek waren bergen. Te leuk voor woorden allemaal. En toen…..raakte een geur mijn neus….ik snoof nogmaals…Jasmijn !!!

De bomen rond het meer hadden bij een windvlaag, hun bloesem verloren. Die dreven in het water.
Zwemmen in een geparfumeerd meer….geweldig