Wachten en de kat z’n…
over wachten en wachten en..
Ik weet niet waarom maar bij de apotheek in het dorp, waar ik mijn medicijnen haal, moet ik altijd wachten. En dan bedoel ik wachten. Ik heb het hier niet over vijf minuutjes geduld hebben he. Ik heb het hier over hard-core van je ene been op je andere bewegen. Wanneer er drie wachtende zijn, wacht je gemiddeld 20 minuten. Als er meer zijn, kan je beter weer naar huis gaan.
Soms probeer ik door gedachte-overbrenging de dames (er is nooit een heer) die ik in de verte zie tot actie te bewegen. Ik straal dan gedachten naar ze uit: “o wat een lange rij, laat ik maar snel die arme wachtenden gaan helpen” Het enige wat mijn telepathische inspanning opriep, was een mevrouw die in een spreekkamertje naast de wachtrij een tafel ging schoonmaken.
Ze sopte de tafel vier keer af. Ja ik had alle tijd he, ik kon het rustig observeren…
Enfin ik was aan de beurt. Ik dacht laat ik even opschieten en zei geen gedag, liet alle sociaal wenselijk gedrag achterwege maar noemde mijn geboortedatum. Dat hielp, de dame achter de balie had in minder dan een minuut mijn recept. Ze ging het even halen.
Dat zeggen ze altijd, even…
Na vijf minuten kwam ze terug. Met een flesje kant en klaar shampoo. Als persoonlijke touch zat er een stikker op met mijn naam. En dat ik het twee keer per week moet gebruiken. De crème was er helaas niet. Die mocht ik morgen ophalen. “Kan ik weer eindeloos in de rij gaan staan”, zei ik verontwaardigd. ”Hangt er vanaf hoe druk het is”, zei ze. Ik heb geleerd zulke opmerkingen te negeren. “Wilt u het in het afhaal loket zetten? Dan hoef ik niet in de rij te staan” zei ik en mijn toon impliceerde dat dit geen vraag was. Ze beloofde dat ze dat zou doen.
Weer wachten
Je snapt hoe het verder ging: de crème kwam pas twee dagen later, en stond niet in het afhaal loket.
Ik wachtte weer. Na een kwartier was ik aan de beurt. Ik legde uit dat de tube in het afhaal loket zou moeten liggen. “Hmmm”, zei de dame achter de balie. “ik gaf aan dat ik niet blij wordt van wachten” “Hmmmm”, zei de dame achter de balie. Daarop legde ik uit dat ik toch een briljante oplossing had aangeboden. “Hmmmm”, zei de dame achter de balie. “Ik hoop dat jullie de volgende keer wel doen wat je beloofd”, zei ik. “Ik ben het een beetje beu, voor de kat z’n kut te moeten wachten”. NU had ik haar volle aandacht. Of het niet wat minder kon !!! “Nee,” zei ik met mijn liefste glimlach en liep de winkel uit. In gedachten verzonken. Waarom, dacht ik zeggen we altijd de kat z’n kut. Het is toch HAAR k…..
lees ook eens : een druilerige dag of: over het huishouden en schorten
Er is altijd gezeur bij de apotheek, lange wachtrijen, beloftes niet nakomen. Ik word er gek van
hier laat ik alles altijd bezorgen, komt ook omdat hier elke week flink wat dozen worden gebracht en daar gaan de kleine dingen dan ook mee mee
Gelukkig kan ik altijd uit automaat halen en op hele slechte dagen dan word het bezorgd. Gelukkig want soms zat ik ook uren te wachten.
Ik haal medicijnen tegenwoordig altijd af in zo’n handige kluis met code. Dan ga ik ’s avonds, en dan is er verder niemand.
Godzijdank hoef ik bijna nooit bij de apotheek te zijn. Ik irriteer mij namelijk ook altijd aan het lange wachten en dingen die nooit goed lijken te gaan..
Hahahaha! Erg herkenbaar. Het paranormaal doorseinen naar apotheekpersoneel heb ik ook vaak geprobeerd. Enne… voor de kat z’n k*t kan inderdaad helemaal niet. Wat een k*tgezegde zeg!
Oh wat een gedoe. Ik hoef gelukkig niet vaak heen, maar de keren dat ik ga kan het behoorlijk druk zijn. Ik zie zelfs mensen een nummertje pakken en daarna nog snel even een boodschap doen (onze apotheek is in het winkelcentrum). Ik durf die gok nooit te wagen. Zul je net zien dat ik mijn beurt mis.
Hoe irritant dat je altijd zo lang moet wachten en dat je dan aangeeft om in het aan het afhaalloket te leggen en ze dat niet doen. ik zou ergens anders gaan
Ohhh, die frustratie herken ik helemaal! Zo vaak hoef ik gelukkig niet naar de apotheek maar het duurt al-tijd lang.
Ik moest elke week mijn medicijnen ophalen, maar het is er altijd druk, wat voor moment je ook komt. Ik laat het nu elke week thuisbezorgen.