pakjes, over samen verzenden...

pakjes versturen: een vak apart!

Manlief en ik hebben allebei ons eigen bedrijf, wat we met plezier en passie zelf in de lucht houden.
Maar…ieder heeft zijn zwakke en zijn sterke kanten. Zo hou ik niet echt van het cijferwerk en hij niet echt van het schrijfwerk.

En dat doen we dus voor elkaar. Graag en met plezier. Voor een kus en een glimlach.
Daarnaast springen we elkaar bij als er grote klussen zijn die NU en HUP moeten gebeuren.

de winkel en pakjes

Sinds ik mijn winkel heb opgedoekt, hoeven er niet veel pakjes meer de deur uit. Op zich vond ik pakjes maken erg leuk: cadeautje mooi inpakken, kleinigheidje erbij, factuur erbij, in een doosje en klaar. Op een gegeven moment ben ik gebruik gaan maken van paklijstenveloppen. Die bevestig je buiten op de doos. Dat is overzichtelijker dan in het pakje. Met een zelfklevende achterkant bevestig je ze makkelijk op de doos. De ontvanger hoeft niet te zoeken. En als de inhoud van het pakje, niet voor de ontvanger zelf bedoeld is, maar een cadeautje voor een ander is, komt die ander niet per ongeluk de bon tegen. (Zo vervelend wanneer je ziet wat je waard bent)

papier, papier en nog meer papier

Manlief heeft een architectenbureau. Een architectenbureau heeft geen pakjes zou je denken…En dat is in zekere zin waar. Geen leuke cadeautjes die verstuurd moeten worden. Maar wel heel, veel papier. En heel veel grote papier.
Bouwtekeningen worden afgedrukt op A0. Of eigenlijk nog iets groter. Dan leg je onder een snijmachine en vervolgens haal je ze door een vouwmachine. En dan heb je een pakketje op A4 formaat en dat je kan versturen.

Daarvoor gebruik je C4 enveloppen daar kan je papier op A4 formaat keurig in kwijt, zonder dat het gevouwen hoeft te worden. Want je snapt dat kan niet meer, dat is al gebeurt.
Behalve tekeningen zijn er ook nog pagina’s, zeg maar gerust hele boekwerken aan omschrijvingen en afspraken rond om het te bouwen gebouw.
Het hele kantoor ligt dan vol papieren: stapels en stapels.

Manlief en ik werken die samen weg, want ze moeten ook nog eens naar tal van mensen verstuurd worden. De opdrachtgever, de aannemer, de onderaannemer, de overheid…
Ik moet bekennen dat ik het snijden en vouwen van die tekeningen best een gezellig klusje vind.

Manlief print een tekening uit: je begrijpt dat duurt even, ik pak de tekening en ga snijden en vouwen. En dan maken we er een wedstrijdje van: is er al weer een tekening uitgeprint, of was ik het snelst deze keer?

Ik vind het fijn dat ik naast mijn eigen werk ook met regelmaat een inkijkje heb in andermans werk. Het verruimt de blik!