Lieve ING, het is uit….

Mijn pasje van de ING doet raar: ik kan er wel geld mee uit de muur trekken, maar ik kan er geen boodschappen of kopje koffie mee betalen.
Na hier drie keer mee geconfronteerd te zijn, is het tijd voor actie.
Ik besluit de ING te bellen.

Dat klinkt eenvoudig niet waar, maar dat valt best nog tegen. Overal vind ik verwijzingen hoe ik online de zaken op kan lossen. Maar ik geef niet op, vind het telefoonnummer van de ING en bel. Op zoek naar een mens om het probleem op te lossen.

Een vriendelijke stem deelt me mee dat er nog een heleboel wachtende voor mij zijn. Hindert niks hoor, ik zet de telefoon op luidspreker en ga door met mijn werk. En dan ben ik aan de beurt, ik mag mijn probleem uitleggen. De vriendelijke jongeman aan de andere kant van de lijn, kijkt mijn pas na. ”Niets aan de hand”, is zijn conclusie. “Nou ja, het bedrag waarvoor u rood mag staan, is wat laag. Zal ik dat ophogen ??” Klinkt er in zijn stem enige verleiding? Ik wijs het kind erop dat ik nooit rood sta…(denk niet dat ik rijk ben, ik ben een schriep)

de jongeman van de ING

Er is dus niets aan de pas te doen en de jongeman van de ING raadt mij aan een nieuwe pas aan te vragen. Er valt een stilte tussen ons. “Dat kan jij toch met 3 muisklikken regelen”, weet ik dan uit te brengen. “Nieuw beleid”, zegt hij. Ik slik een woord dat ik van mijn moeder niet mag zeggen. Ook de opmerking “Gut ik wist uit de krant dat het pakken van witwassers jullie niet wil lukken. Maar dat dat ten koste van jullie service gaat is nieuw voor me”, slik ik in. Mijn moeder zou trots kunnen zijn.

Goed ik ga online een nieuwe pas aanvragen. Helaas: mijn pas is niet kapot, niet gestolen niet geblokkeerd, hij werkt gewoon niet goed. Dat staat niet in het keuze menu, dat ING mij biedt.
Er is maar een ding op: naar het enige filiaal in het dorp dat nog open is, gaan. Een kwartier fietsen. Hindert niks.Ik heb het er voor over..

Wanneer ik het enig overgebleven filiaal van De ING instap, wordt ik begroet met : “Goedemiddag, u bent nr 4 ! Neemt u plaats. Neemt u gerust een kopje koffie”
Ik wil geen koffie, ik wil een werkende bankpas.
En zo bereik ik een kookpunt. Dan komt een dame mij halen.

u moet niet zo boos doen

Ik deel haar mee, dat ik boos ben, ik doe niet anders dan eindeloos wachten. “U moet niet zo boos doen”, zegt zij. “Daar kan ik helemaal niet tegen” Even ben ik verbijsterd. Is zij een ziel in nood en ik haar therapeut??
Ik slik de vraag in (echt mijn moeder legt eer met mij in vandaag) en zeg dat ik een werkende pas wil hebben. Die moet ik online aanvragen, vertelt ze me. “Gaat niet”, zeg ik, “mijn probleem zit niet in het keuze menu”

de oplossing

”Dan doet u het niet goed”, zegt de mevrouw. Ondanks alles heb ik bewondering hoe snel zij kan schakelen van ziel in nood naar strenge juf. Zij trekt een laptop naar zich toe.” U kunt hier inloggen”, zegt ze. “Inloggen???” “ Ja, inloggen” “Dat gaat niet”, vertel ik haar. De strenge schooljuf trekt verbijsterd haar wenkbrauwen op. “Niemand heeft mij vertelt dat ik inlog gegevens mee moet nemen, wanneer ik hier een probleem wil oplossen” vertel ik haar. We zijn beiden even stil.

“Maar ik weet de oplossing”, zeg ik. “Ik ga naar een andere bank. Daaag”
Ik knik de juffrouw toe en verdwijn. Ik ga ergens koffie drinken.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Like

2