Crisis

een beetje respect voor moeder natuur

Het is crisis, op meerdere vlakken. Het COVID-19 virus dat onze maatschappij verdeelt en polariseert, het racisme waarbij wordt verwacht dat je je uitspreekt, een beeldenstorm waarbij monumenten/aandenkens worden vernield omdat de geschiedenis niet zo netjes is geweest. 

moeder natuur

Voor wat betreft het COVID-19 virus, hier is niet zoveel aan te doen, dit is Moeder Natuur die alles even wil opschudden, de mens van 2020 wil laten weten wie nou eigenlijk de echte baas is. En zeg nou eerlijk: van alle leiders ter wereld, de slimste wetenschappers, de beste premiers/koningen/presidenten is en blijft Moeder Natuur baas. En dat vind ik wel mooi en helemaal oké. Ik heb een enorm respect voor Moeder Natuur. Uiteraard omdat ze me al een paar keer te pakken heeft gehad, ik kijk wel uit voor haar. Doe mijn best om me aan allerlei regels en richtlijnen te houden, respecteer de natuur, ruim geregeld wat op tijdens een wandeling. So far so good.

racisme

Het racisme. Een diepgewortelde haat voor andere of een ander ras. Iets dat ik nooit heb begrepen. En het is een vicieuze cirkel. Veel witte mensen voelen zich superieur aan andere huidskleuren. De mensen met deze huidskleur gaan in de verdediging en veelal is deze verdediging niet verbaal. En naar mijn mening zit daar de crux. Ik snap en begrijp dat ze in de verdediging gaan maar wat mij betreft hoeft geen enkel wezen zijn bestaansrecht te verdedigen. Als jij leeft, heeft Moeder Natuur hier al over nagedacht. En nogmaals: Moeder Natuur is baas. Of jij nou een witte huidskleur, een roze huidskleur, een bruine huidskleur, een zwarte huidskleur of een gemengde huidskleur hebt. Jij bent er en ik ga er vooralsnog vanuit dat er over jouw bestaan is nagedacht. Je bent er om een bepaalde reden. En deze reden hoef je nooit tegenover wie dan ook te verdedigen. De enige aan wie jij verantwoording schuldig bent, ben jezelf. Dat iemand met een witte huidskleur zegt dat hij beter is…. kijk hem aan en steek je duim op. Prima joh, geniet van deze denkwijze. Niets is frustrerender lijkt me.

huidskleur

Er worden roze potloden verkocht met ‘huidskleur’ erop. Ik ben op Facebook lid van What’s up je Boterham. Fantastisch. Een aanrader. Het zijn uitspraken van kinderen. Een van deze helden van me sprak de volgende woorden bij het zien van de aanduiding ‘huidskleur’. “Mama, hier staat huidskleur. Dat is volgens mij een foutje want er zijn toch heel veel huidskleuren?”  Bril-fucking-jant! De betreffende mama reageerde met: “Je hebt helemaal gelijk, zullen wij dit voortaan gewoon roze noemen?” 

beeldenstorm

De beeldenstorm. Tsja. In de geschiedenis zijn er heel veel misstanden geweest maar gedane zaken nemen geen keer. Veel dingen zijn verre van ethisch, zijn ontzettend verdrietig en treurig maar in plaats van maar steeds compensatie te bieden aan de tig-keer-achterkleinkinderen van de slachtoffers van destijds of excuses aan te bieden, kunnen we hier niet gewoon lessen uit trekken? Ik ben wit, Nederlander en ik realiseer me dat ik me hierdoor in een bevoordeelde positie bevindt maar ik denk er niet aan om mijn excuses aan te bieden aan iemand met een andere huidskleur voor iets dat mijn tig-keer overgrootouders de tig-keer overgrootouders van die persoon hebben aangedaan. Ik heb daar compleet en helemaal een schuld aan en het eventuele gevoel van minderwaardigheid van die andere persoon komt niet door die betreffende geschiedenis maar door het feit dat de maatschappij nog steeds de nadruk legt op zwarte pagina’s uit de geschiedenis.

Had ik er ook maar een beetje schuld aan gehad dan zou ik meteen in mijn auto zitten en alle mensen met die betreffende huidskleur mijn excuses aanbieden. Maar net als iedereen met een witte huidskleur, die nu leeft…..we hebben er geen schuld aan gehad. We vinden het heel erg dat het is gebeurd, het had niet mogen gebeuren en we kunnen alleen maar enorm onze best doen dat het niet meer gebeurt. 

white privilge

Er is wel absoluut sprake van white privilege. Hier kwam ik al tientallen jaren geleden achter. Ik studeerde en een Surinaamse studiegenote en ik zaten op een terras het afgelopen college over discriminatie te bespreken. Ik maakte de opmerking dat het in Nederland gelukkig wel meevalt. Hoe naïef en whitepriviliged deze opmerking was, bleek uit haar reactie.

Ze zei, en ik weet dat nog precies en zal dat altijd weten omdat het me pijn deed, “Ik snap dat jij denkt dat het hier wel meevalt. Maar als jij bijvoorbeeld een winkel binnenkomt, zijn niet alle hoofden op jou gericht. Gaat niet iedereen zijn tas strakker vasthouden. Komt er niet tig keer iemand naar je toe met de vraag of deze persoon je kan helpen. Of deze winkel wel wat voor je is”. Dat opende mijn ogen.

En het klopte. We hebben daarna nog vaak gewinkeld maar de ogen waren vaak op haar gericht. Mensen keken vaak verschrikt. Ik hoop gewoon dat de dood van de zoveelste zwarte man en de hierop volgende demonstraties wat verschil kunnen maken maar inmiddels zie ik dat niet. Het moet bij de wortel worden aangepakt. In de opvoeding moet duidelijk worden gemaakt dat er op deze wereld een aantal rassen leven: het mensenras, het dierenras en het plantenras. Al deze rassen hebben een aantal varianten maar allen verdienen respect en waardering. Altijd en overal! 

lees: comfortzone of :het leven van een imitator

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Like

4