Van mij mag hij werken, vrouwen over mannen
Gisteren las ik een interessant artikel in de Volkskrant: Turkse vrouwen plaatsen “omgekeerde tweets”. Tweet als: “van mij mag hij werken”, “Hoe heeft hij die baan gekregen? Via het bed zeker” , enfin je kan er zelf natuurlijk ook een heleboel bedenken.
Ik werd 40 jaar terug geworpen in de tijd: mijn eerste baan op een Limburgse MBO. Ik zat om tafel met nog 2 vrouwen van mijn leeftijd en 2 mannen die ook in die leeftijdscategorie vielen.
Wij jonkes kropen bij elkaar, want er werkten nogal wat mensen die ik toen bejaard vond.
We spraken over onszelf en de toekomst, zoals twintigers dat zo intensief kunnen doen. Op een geven moment zegt een van de mannen: “als mijn vrouw later wil werken, als we getrouwd zijn, dan mag ze dat van mij hoor”. Ik zie nog het gezicht dat hij opzette: helemaal blij met zijn eigen ruimdenkendheid.
Een van ons, vraag me niet wie, antwoordde liefjes: “ooh als mijn man later wil werken, vind ik het ook goed hoor” De rest viel haar knikkend bij. Ja! Onze mannen mochten later werken! Tot zover vonden we het nog wel grappig. Het lachen verging ons echter, toen we ontdekten dat de heren onze humor echt niet begrepen…
5 vrouwen en een mannelijk teamlid
Tien jaar later: een andere school, 5 vrouwen en een mannelijke teamleider zitten aan tafel. Het onderwerp is part-time werken. “Ja”, zegt de mannelijke teamleider “mijn vrouw verdient nu eenmaal toevallig minder dan ik, daarom….” Verder komt hij niet. We maken hem af. Af op het woord toevallig.
We leggen uit dat het niet “toevallig” is dat vrouwen minder verdienen en er daarom voor “kiezen” om thuis te blijven bij de kinderen. We betogen gloedvol dat het instituties zijn, die maken dat onze wereld zo in elkaar zit, en dat we dat kunnen veranderen.
Onze woorden zijn paarlen voor de zwijnen. Zijn vrouw verdiende toevallig minder en kookt nu elke avond zijn eten. Iedereen blij…..
Lieve Turkse vrouwen: hou vol!! Jullie hebben een lange weg te gaan. Maar ga hem! Met humor en met trots
Het blijft een topic die onder de aandacht moet worden gebracht! goed bezig!
Hmmmm. Ik ben destijds bewust parttime gaan werken (toen we nog tweeverdieners waren en geen kind hadden). Waarom? Ik werkte mij vanaf mijn twintigste (een unicum destijds) fulltime een slag in de rondte en werkte vele uren meer dan 40 uur. Ook wilde ik andere creatieve kanten van mijn ‘exploren’ en dus ben ik naar 27 uur gegaan (drie dagen van negen uur). In de overige dagen kon ik mijn andere werkzaamheden bij een krant oppakken (schrijven en fotografie), sporten, tijd doorbrengen met mijn ouders. En daar ben ik heel dankbaar voor. Geld is ook niet alles. Kan ik makkelijk zeggen, want het is inderdaad een luxe dat ‘de ander’ ook voor inkomen zorgde. Desalniettemin ben ik – terugkijkend – uiteindelijk met 27 uur werk net zoveel gaan verdienen als in eerste instantie met 40 uur.
Geen situatie en mens is hetzelfde.
Ik denk wel dat de meerderheid er ook voor kiest om parttime te werken. Dan vind ik het niet gek als je minder verdiend.
Mooi omschreven! En blijft een onderwerp wat aandacht nodig heeft!
Tsja, ik denk dat vrouwen soms ook minder verdienen omdat ze parttime buitenshuis werken. Het is niet altijd simpelweg omdat ze vrouw zijn toch?
hoeveel mannen werken parttime buitenshuis?? Het vele partime werken van vrouwen heeft alles te maken met dat ze vrouw zijn, vind ik
Mooi geschreven. Ik zie in mijn omgeving wel steeds meer mannen die 4 dagen werken en 1 volledige dag alleen met bijv. de kindjes zijn.
Maar het inkomemsverschil blijft wel een aandachtspunt. Zelfde functie is ook zelfde salaris vind ik.
Girlpower!