Het wordt een regenachtige kerst
het sprookje van de witte kerst
Nog even en het is kerstavond. Ik zit hier voor mijn keukenraam en staar naar de regenachtige ruiten. Het is niet koud, het is nat. Het is niet zoals het hoort. Sneeuw en ijs. Bepoedersuikerde dennenbomen en met de hele familie op schaats. Glimlachend op de schaats, handen in warme wollen wanten om warme mokken dampende chocomelk… Zo hoort het.
Hoe kom ik er toch bij om daar telkens weer in te tuinen? In dat white Christmas sprookje?
Iedereen weet toch zeker dat je met warme wollen wanten geen mok kan vasthouden? En waarom zou ik op een ijsbaan chocolademelk willen drinken? Ik kan niet eens schaatsen. En ik wil het niet leren ook.
sneeuw met kerst, is het echt leuk?
Als ik eerlijk ben, vind ik sneeuw maar 2 dagen leuk. Oké dat zijn dan inderdaad de kerstdagen, als we nergens heen moeten. Ooit in een sneeuwstorm naar oma gereden, ik verzeker jullie, dat was geen pretje. Op de terugweg konden we kilometers achter een strooiwagen blijven hangen. Het ging heel langzaam, maar heerlijk veilig.
Kortom, er is veel tegen en weinig voor sneeuw met kerst. Een regenachtige kerst is wel zo gemakkelijk. Maar toch…ik voel me bekocht als de temperatuur hier rond de acht graden blijft hangen…
Ooit bracht ik de kerst in Texas door, daar was het gewoon snikheet. Iedere dag reed ik in de bus (met airco) langs het kerkhof. Dat was fantastisch versierd met kerstbomen en Santa’s in een sleeën.
Alles dik onder de nepsneeuw. Het was een van de meest absurde dingen die ik mijn leven gezien heb. Toch miste ik daar de sneeuw niet en voelde ik me ook niet bekocht omdat het kerstmis was, zonder sneeuw. Nee, eentje met zon, veel zon.
Ik heb het alleen hier, in Nederland, wanneer ik door mijn door regen beslagen keukenraam kijk. Dan verlang ik een moment naar zo’n kerstkaart-achtig perfect geluk. En dan haal ik adem en ga ik een potje koffie zetten.
Gelukkige kerstdagen allemaal!
Tja, de marketing van de witte kerst heeft goed gewerkt. Mijn zoon heeft het laatst opgezocht: zolang ik leef (sinds 1959) hebben we 4x een witte kerst gehad, dat is dus gemiddeld een ker in de 15 jaar. Niet alles heeft met klimaatverandering te maken.