En dan is het ineens weg
een blog over weg….foetsie…verdwenen
Ik kan me het nog zo goed herinneren: mijn moeder komt de kamer in gerend. Staat stil. Vraagt ons wat we aan het doen zijn. Knikt. Draait zich om en zegt: “wat kwam ik hier ook al weer doen?”
Dan draaide ze zich weer om en liep de kamer uit.
Twee minuten later was ze terug: mompelend: “ik moest een schaal hebben…”
We proberen allemaal niet op onze moeders te lijken, denk ik. We kennen onze moeders te goed…
Maar er zijn momenten dan ontkom ik er niet aan. Zoals vandaag.
Ik stormde niet de kamer in, ik vroeg me niet hardop af wat ik in die kamer kwam doen. Dat was het allemaal niet.
Ik rommelde wat op internet, keek tevreden uit het raam naar het zonnetje dat scheen, schonk een glaasje havermelk en…had een briljant idee voor een blog.
en……weg is het
Je kent dat gevoel vast wel: je wrijft – letterlijk – in je handen, schuift je toetsenbord recht terwijl de zinnen over elkaar heen buitelen door je hoofd.
Dat deed ik allemaal. Ik zag dat ik nog van alles open had staan op mijn laptopje en klikte dat netjes weg.
Opende een mooi, leeg, onbeschreven blad. En toen? Toen wist ik het niet meer.
Het enige zinnetje wat in me opkwam was: “wat kwam ik hier ook al weer doen”
Verder was mijn hoofd leeg. Leger dan de wasmand voor de vakantie….
Mijn moeder kwam altijd na een paar minuten terug, nadat ze schouderophalend de kamer had verlaten. Dat leek me een goede truc. Ik stond op, liep de kamer uit, zette de droger – die irritant stond te piepen – uit en liep terug.
Vol verwachting ging ik achter mijn laptop zitten. Ik was er zeker van dat zo’n mooi idee niet zomaar verdwenen kon zijn….
Helaas: de pagina bleef mooi, leeg en onbeschreven.
lees ook eens alle moeite
Dit is echt zo herkenbaar. Ik heb dit ook zo vaak
Zo herkenbaar ik heb add dus ben sowieso snel afgeleid. Ik zit voor het raam naar de tuin achter mijn p.c zodra er een vogeltje voorbij vliegt ben ik mijn concentratie alweer kwijt.
Zoooo herkenbaar! Gelukkig komt het later weer boven vaak
Heel herkenbaar dit. Hopelijk komt je idee nog terug
Het heeft je in ieder geval inspiratie voor deze blogpost opgeleverd;-)
Ik heb soms iets soortgelijks: dat ik ’s nachts opeens wakker woord en in gedachten een fantastisch blog in gedachten helemaal uittik. Als ik dan na veel twijfelen toch maar uit mijn bed ben gestapt om het te tikken is het opeens weg. En duik ik maar weer mijn bed in.
o wat dapper om dan je bed uit te gaan
Je vergeet inderdaad vaak meer dan je denkt… Dat is ook mijn ervaring. Helaas want soms heb je van die briljante invallen die dan ook verdwijnen.
Ik denk dan altijd maar. Als het écht belangrijk is, dan komt het wel weer terug. Of niet, en dan is het blijkbaar ook meant to be. Lastig wel hè? Als ik druk ben dan kan ik ook ineens chaotisch verschillende tabbladen openen en erna met een Bambi-blik naar de laptop kijken want waarom deed ik dat? En wat wilde ik eigenlijk gaan doen 🙈?
zoooo herkenbaar!
Heel herkenbaar (ook het de kamer inlopen en niet meer weten waarom, maar dat terzijde). Ik ben bezig met mijn autobiografie. Het gebeurt me regelmatig dat ik in de tuin loop met een geniaal idee en dat ik zodra ik achter mijn laptop plaatsneem echt geen idee meer heb wat ik neer wilde pennen.
Haha dit heb ik ook echt zo vaak! Tot ik in bed lig, dan komt het altijd weer boven. En dan net op het moment dat ik lekker lig.
Ik heb wel eens een blog titel als ik de hond uit aan het laten ben. En eenmaal thuis weet ik niet meer wat de titel nu was. Pfff….
Haha, super herkenbaar! Ik kan ook niet achter mijn laptop zitten en denken ‘nu ga ik schrijven’, ik moet er echt voor in de flow zitten.
het i sniet zo zeer een kwestie van flow. Ik kan de flow ook prima al schrijvend op zoeken. Het is echt dat een idee volkomen verdampt…
Ik vind het al bewonderenswaardig
dat je elke dag inspiratie hebt maar een stukje schrijven over dat wat weg is…. geweldig 👌
o wat een super compliment! Ik bloos!