Een bedelarmbandje
Weet je nog: een bedelarmbandje: het ene kind in de klas had er heel veel bedeltjes aanhangen, de ander hooguit tien.
Ik was beslist de ander. Als je een bedelarmband kreeg, dan zaten daar drie bedeltjes aan, die waren bij iedereen hetzelfde: een hartje, een klavertje vier en een lieveheersbeestje. Die telden dus eigenlijk niet mee, als het erom ging hoeveel bedels je had.
Natuurlijk wilde ik als kind ook zo’n armband, iedereen had er toch een? En mijn ouders waren de beroerdste niet, als ik zo´n bedelarmbandje wilde voor mijn verjaardag, dan kreeg ik die. Met nog twee bedeltjes extra erbij ook. Zo, wat wil een kind nog meer.
een bedelarmbandje vol bedeltjes
Nou dat was eenvoudig: het kind wilde meer bedeltjes! Om me heen zag ik meisjes, maar ook mevrouwen die een hele rinkeldekinkel armband om hadden, met de mooiste zilveren bedeltjes eraan.
Omdat er ook dames waren met een bedelarmband, wist ik dat dit een goede investering was: dit sieraad zou ik een leven lang dragen.
Maar…hoe kwam een mens aan bedeltjes? Je bent tenslotte maar een keer per jaar jarig. Opa en Oma wilde er vast wel een geven, maar dan was de familie op…Mijn ouders waren beiden enig kind.
En die dingen waren veel te duur om aan vriendinnetjes te vragen als cadeau.
Voorzichtig informeerde ik bij een klasgenoot, hoe een en ander in zijn werk ging. “Nou”, zei ze, als iemand naar je bedeltjes kijkt, dan moet hij je er eentje geven.
Ik weet nog dat me dat diep schokte. Je ging toch niet zomaar omdat iemand je bedelarmbandje bewonderde een cadeautje vragen. Het idee!! Vreselijk ongemakkelijk werd ik daarvan.
Hoewel ik me ervan bewust was dat ikzelf nooit gesommeerd was om een bedel cadeau te doen en ik dus met mijn verstand begreep dat het wel mee zou vallen, voelde het echt zo niet goed…
In de loop van de jaren, verzamelde ik wel wat bedeltjes bij, opa en oma, pappa en mama.Helemaal kaal was mijn bedelarmbandje niet meer. Maar die volle rinkel armband werd het er niet…Op een dag is hij, ergens tijdens een van mijn vele verhuizingen verdwenen.
Als dame heb ik hem dus nooit gedragen, maar dat hindert niks. Ik ben ook eigenlijk nooit een dame geworden
Wat zonde! Zo’n bedelarmbandje is zo persoonlijk en vol herinneringen..
Ik heb er eerlijk gezegd nooit eentje gehad maar het lijkt mij wel een leuk concept.
Heb er geen gehad, denk ik. Maar op zich is en blijft het een leuk concept.
Oh dat brengt wel herinneringen boven ja. Leuk waren ze. Ik heb (gelukkig!) nooit gehoord dat je bedeltjes weg moest geven haha
Oh wat leuk! Volgens mij heb ik er ook een gehad met o.a. een eekhoorn eraan, ik zal m’n moeder vragen of zij hem toevallig nog heeft.
Ik heb er ooit 1 gehad en zeker 4 weken gedragen. Het was duidelijk niet aan mij besteed.
Ja, ik heb hem uiteraard ook gedragen als kind en hing helemaal vol! Heb er ook bedels aan hangen van mijn moeder toen zij als meisje een bedelarmbandje droeg. Nadeel van zo’n armband dat je overal achter blijft haken
ja!! ik had er ook eentje vanaf mijn derde en die hing al vol! heb hem tot mijn 16e gedragen en toen is die gejat :( en tot op de dag van vandaag ben ik daar nog doodziek van