Waarom zeggen we het niet gewoon??
Over zeggen wat je denkt.
Vorige week had ik het over vriendinnen, die net iets te vaak vragen, zonder te geven. Dat bracht me naar het hoofdstuk: vriendinnen waarbij je niet gewoon zegt wat je denkt.
We hebben ongetwijfeld allemaal wel zo’n vriendin. We noemen haar M.
Met enige regelmaat zegt M:”ach ik ben nu eenmaal een beetje mollig”
Dan zeggen al haar vriendinnen Hmhmmmm. Je kan je afvragen, waarom zijn die vriendinnen niet gewoon eerlijk? Waarom zeggen ze niet gewoon: “M, schat, je bent voor het gezonde minstens 10 kilo te zwaar. Doe jezelf een lol en raak ze kwijt. Als je er 15 van maakt, dan begin je weer te lijken op je oude zelf.”
Omdat M dat niet wil horen, natuurlijk. Dat is verschrikkelijk begrijpelijk, maar bewijs je met niks zeggen haar op lange termijn een dienst? De vraag stellen is haar beantwoorden.
Kijk M. is ook niet helemaal van gisteren, ze weet ook wel dat ze wat aan haar gewicht moet doen. Dus met de regelmaat van de klok, heeft ze het ultieme dieet gevonden, waar ze vol goede moed aan begint. “Goed zo, hou vol” roepen de vriendinnen. “Tuurlijk !”, roept M.
zeggen en doen….
En dan komt het moment dat je lekker ouderwets samen de stad in gaat. Drie kledingwinkels en de HEMA later, ploffen jullie neer op een terras. Je wil het M niet moeilijk maken en zegt:”” we doen alleen koffie” “Ben je gek”, krijg je als antwoord. “We zijn nou uit!” En natuurlijk is het antwoord “Ja graag!” als de serveerster informeert of er ook slagroom op die appeltaart moet.
M ziet je kijken, schiet in de verdediging en zegt: “vandaag gaan we toch de fout in !”
Waarom is er bijna geen vriendin die dan durft te zeggen: “Lieve schat, wat wil je nu?, als je wil afvallen, is dit de manier niet. Wat kan ik doen om te helpen? ”
Waarom zeggen we het niet gewoon? Waarom denken we dat we aardig zijn als we onze mond houden?
https://www.vrouwenpower.nl/het-gaat-niet-om-de-euros/het gaat niet om de euro’s vind je vast ook leuk
Sommige onderwerpen liggen wat gevoeliger, dus dan zou ik wel voorzichtiger zijn met hoe ik het breng.
Ik ben helaas een echte flapuit en zeg altijd wat ik denk (Welk met respect) Dus ik zou gewoon tegen M zeggen tja je bent te dik. Ik ben zelf ook te dik ik zou wel 25 kilo moeten afvallen en doe me best maar ik ben gewoon eerlijk dat ik dik ben en dat ik wel eens de mist in ga dus ook naar mijn eigen ben ik altijd eerlijk.
Heel lastig, gezien mensen zich tegenwoordig al snel verschuilen achter body positivity als ze iets te zwaar zijn zeg maar..
Bij sommige durf ik er wel wat van te zeggen.. maar bij meeste laat ik het voor wat het is.
Oh, ik heb daar echt geen problemen mee. Ongefilterd komt er heel veel informatie uit. Maar ik ben het met je eens. Soms zijn we liever aan het verstoppen dan uitspreken.
Ik denk dat we het niet meer zeggen omdat we leerden uit ervaring dat het geen verschil maakt.
Bovenstaande situatie heb ik minstens al 5 keer meegemaakt met dezelfde vriendin. Ik stuur aan op enkel koffie stel voor om geen dessert te nemen, dan is antwoord “we mogen toch nog iets hè” of “ik ben al 2 dagen goed bezig, taartje mag nu wel”. Als ik dan blijf aandringen met een “komaan, je bent al 2 dagen goed bezig, laat dat taartje het niet verpesten”, krijg ik een “vandaag doen we gezellig”. Als ik weer zeg “winkelen en koffie is toch ook gezellig” komen weer nieuwe argumenten… Voor die dag geef ik op, sfeer heeft dan ook al even een lichte deuk gekregen.
Na de zesde keer uit, met zelfde scenario zeg je dan gewoon niets meer…
Waarschijnlijk omdat we vriendelijk en aardig willen worden gevonden
Sommige dingen liggen ook wel gevoelig… dan valt het niet mee om iets te zeggen zonder de ander misschien toch te bezeren? Ik wil wel eerlijk zijn, maar ik wil ook niemand kwetsen.