het gaat mis met de feesten, hoe kan dat...

Gaat het een beetje mis, of lijkt dat maar zo?

In haar blog Lawine, beschrijft Cynthia Poen hoe ze overweldigd wordt door al het Sinterklaas gebeuren. Ze is gelukkig geen kind meer, ze zou gek worden van alle Sintenprikkels.
Zonder dat ze kind is, wordt ze al ongelukkig van de pepernoten die in oktober in de winkel liggen.

Ik herken dat, al heb ik het op andere vlakken: ik word ontzettend moe van de honderdduizend smaken waarin we pepernoten kunnen krijgen. En het gezeur erover. “Heb jij al frambozen met zeezout geproefd? Heel vies. Maar de koffie met slagroomsmaak is geweldig!!” etc, ect

Wat is er mis met een gewoon pepernootje? Niks He-le-maal niks.

Dat gevoel van verbazing, van wat mot ik hier mee, van: hier heb ik helemaal geen zin in, beving me twee jaar geleden in zo’n tuin centrum, dat helemaal in kerststijl was ingericht. Kerstballen, rendieren, ijsberen, een oud Fiatje waar een kerstboom uitstak. Kerstkussen, kerstdekens, kerstkaarten, kerstsokken, kerstgrrrrrr.
Ik pakte een kerstbal op: hij kostte 5,75. IK legde hem terug en besloot dit jaar alles in mijn kerstboom zelf te haken. Drie bollen katoen kostte iets meer dan 6 euro en ik haakte me lekker suf.
Tevreden zat ik onder mijn boom.

Wanneer ging het mis?

Waarom, vraag ik mezelf af, doen we dit ons zelf aan. Waar ging het mis? Waar is het omslagpunt geweest, dat de kerstboom een extra schemerlamp werd. En de Sinterklazen over elkaar buitelen om in de gunst van onze kinderen te vallen??

Iedereen wil graag wat verdienen, dat stuk snap ik. Maar moeten we daarom een lollig kinderfeest uitmelken tot de koe droog staat?
Waar is het mis gegaan ?

Het zou zomaar kunnen – denk ik – dat we met z’n allen een beetje boel rijk zijn geworden. Meer dan in de tijd van alleen maar gewone pepernoten, kunnen we geld uitgeven.
Dat is fijn, begrijp me goed, ik wil niet terug naar die goede oude tijd, al was het alleen maar omdat we toen thuis geen centrale verwarming hadden.

Leren met rijkdom om te gaan

Wat we moeten leren, is hoe we met die rijkdom omgaan. Dat we niet gelukkiger worden van meer-meer-meer. Sterker nog: dat we daar heel ongelukkig van kunnen worden.
Zal ons dat lukken? Ik denk van wel.
Want gelukkig worden, willen we allemaal

lee ook eens: ik ben jaloers op Elon Musk