Overpeinzing in donkere dagen
overpeinzing in donkere dagen:
Ik kan er niets aan doen maar zodra in het voorjaar de dagen lengen, stroomt tegelijkertijd de energie mijn lijf binnen en loop ik over van de plannen. Hoe anders is dat in de winter wanneer de zon amper nog acht uur boven de horizon verschijnt. Dan vult mijn hoofd zich met gedachten die naar binnen zijn gericht en wordt mijn wereld kleiner. Ik kan niet ontkennen dat ik dat wel prettig vind. Ik hoef niet meer zo veel, lijkt het. Er komt een soort rust in mij die mij uitnodigt met een zachte mildheid te mijmeren over waar ik zo druk mee was. Alles wat ik dan wil, is zitten voor het raam en kijken naar de regen, naar de wind en naar de mensen die voorbij gaan. Met mijn handen om een glas warme thee geklemd komen dan ook vanzelf de overpeinzingen. Zoals nu.
Overpeinzing
Vanuit het westen vult de lucht zich met vaalgele wolken. Ze jagen voorbij aan hen die gehaast de stad bevolken. Een eerste sneeuwvlok dwarrelt omlaag. Door het glas weet ik mij gescheiden van de vogel, de veren opgezet, beschutting zoekend in de veelheid van kale takken in de boom. De dag te kort voor hoop.
De handen laag in zakken verdwijnen jassen om de hoek. Verlangend naar warmte van hen die op hen wachten. Hun woorden verstomd in de wind die trekt en duwt, trekt en duwt. Een hond, de kop omlaag, loopt dicht tegen de baas aan voorbij. De vacht niet langer meer geschud.
Autobanden op nat asfalt klinken anders dan op een droge weg. Het maakt me melancholiek. Had ik nu maar een kat. Dan streelde ik haar vacht en liet ik mij zinken in mijn woorden. Wie heeft er niet iemand met wie hij woont in zijn hoofd? Met wie hij lange avonden van alleen zijn vult. De stilte niet langer als bedreigend ervaart maar als een oneindige oase van rust waarin moeten verzandt en dromen worden geboren in het onderbewustzijn om daar te rijpen en te ontkiemen als de zon haar kracht hervindt.
De sneeuwvlok is gesmolten. Aan de horizon boven de huizen verschijnt een lichte streep onderaan de wolken. Een laatste gloed wordt zichtbaar, kleurt de vroege avond rood. Spoedig zal het donker zijn. Ontbranden straatlantaarns in warmgeel licht. Gaan in huizen de lampen aan. Vullen etensgeuren de straten. Het is het moment waarin ik weer in de wereld kom. De kat krabbelt aan de deur om er in te mogen. Krult zich in een trage beweging om mijn benen en loopt dan vast vooruit naar de keuken. Bij de etensbak blijft hij staan. Zijn blik is duidelijk. Ik sta op en negeer het laatste restje melancholie. Op het tuinpad klinken voetstappen. De achterdeur gaat open en een stem vraagt ‘hoe was je dag?’ ‘Goed’, antwoord ik en verheug me op de avond.
©annekedejong
Ook van annekedejong : Vooruitgang, hou hem tegen
lees: likefarming, niet leuk
Kan niet wachten tot de dagen weer langer worden, vanar eind dec woeden ze gelukkig al minder donker ✨🤩🤩
Mooi geschreven. Zelf ben ik meer van de zomer, al vind ik de wintermaanden ook wel wat knus hebben.
Ik heb een hekel aan de winter… niet aan de kou, maar de donkere dagen. Ik bloei weer helemaal op in de lente, zonnetje, licht… daar houd ik van!
Dank voor jullie reacties. Zo zie je maar hoe geweldig het is dat wij onze seizoenen hebben met zoveel verscheidenheid, dat er voor iedereen altijd wel iets is om van te genieten.
Prachtig geschreven. Ik ben visueel ingesteld en ik zie het verhaal voor mij als een reis. Mooi om hier bij stil te staan. Het gevoel wat dit jaargetijde je kan geven.
Helemaal geen liefhebber van de winter. Doe mij maar warmte en licht :-). Wel leuke manier van schrijven. Knap dat je de woorden zo op papier krijgt!
Heerlijk! Maar zodra het februari is wil ik dan ook maar direct weer de lente. Dan vind ik dat het weer lang genoeg geduurd heeft.
Herkenbaar, maar kan ook enorm genieten van een stevige wandeling door de winterkou!
Mooi geschreven. Ik ben in de winter veel meer op mezelf dan in de zomer.
Mooi geschreven en zo voel ik dat helemaal. In de winter lijkt je wereld wat kleiner en dat vind ik een fijne gedachte.
Meestal heb ik dit in de winter ook. Nu moet ik mezelf even tegenhouden. Ik zit vol plannen en ideeën, maar een goede uitwerking vereist eerst een goed plan. Dus ik schrijf vanalles op, keer naar binnen en bedenk me hoe ik van het komende jaar een succes ga maken :)
Wat mooi geschreven. Ik herken dat wel.. van dat lekker van binnen naar buiten kijken met een kop thee vast (ik drink ook thee terwijl ik dit schrijf, haha)
Ik zelf ben meer van de zomer, maar de gezellige avonden met thee en kaarsjes en een lekker warme deken, vind ik ook wel wat hebben!
Leuk geschreven! Ik houd zelf meer van de winter dan van de zomer.
Ik houd er ook van om ‘naar binnen te keren’. Even niet zoveel hoeven. Daarom houd ik ook van striemende regens en donkere luchten.