Het glas van William: over glas graveren gesproken

Denk je er wel eens over glas graveren? Het kan leuke cadeautjes opleveren.

Persoonlijk ben ik niet zo’n van fan van voorgedrukte zaken. Ik hoef geen kaart waar gefeliciteerd op staat, of een leuke grap. Of sorry dat ik je verjaardag ben vergeten. Dat kan ik namelijk heel goed zelf bedenken. En ook nog zelf schrijven. En geloof me: een zelf geschreven en bedachte wens, is zoveel persoonlijker. Dat wordt altijd enorm gewaardeerd door de ontvanger.

Laat het persoonlijk zijn…

Uit deze woorden zal je begrijpen dat ik een groot voorstandster ben van gepersonaliseerde cadeautjes. Wat ik leuk vind is zaken als glas graveren en mok bedrukken, dat soort zaken.
Daar kan je je zo ontzettend leuk in uitleven en de ontvanger laten zien, dat je hem of haar echt kent.

De eerste keer dat ik kennis maakte met een gegraveerd glas, zat ik nog op de basisschool. Vrienden van ons gaven mijn vader voor zijn verjaardag een glas met zijn naam erop.
Mijn vader was een lieverd maar een echte man van zijn tijd: na sokken en een stropdas en een boekenbon, wist je geen cadeautjes meer. En zelf wist hij ze ook niet…
Maar deze vrienden hadden in Engeland een glas met zijn naam erop gekocht. Nou ja, zijn naam…mijn vader heette Wim. Op het glas stond William. Helemaal persoonlijk was het nog niet, destijds. Maar wij vonden het het toppunt van humor. Jarenlang noemden wij mijn vader bij tijd en wijle William.

Glas graveren zakelijk inzetten

Nu je echt heel persoonlijk glazen kan laten graveren, vind ik dat ook een attent zakelijk cadeau. Voor het bedrijf van manlief geven wij een opdrachtgever wel eens twee gegraveerde champagne flûtes cadeau. Met champagne uiteraard. Heeft de opdrachtgever kinderen, dan krijgen zij  ook allemaal een flûte met hun naam erop. Met een fles Jip-en- Janneke champagne. Succes verzekerd, dat verzeker ik je. 

Doe meer met mokken

Mokken bedrukken is net zo persoonlijk als een glas met iemands naam erop. Stiekem vind ik dat je er nog meer mee kan. Zo heb ik ooit mijn jongste zus een mok gegeven met een foto van haar als dreumes. Zo’n lieve ouderwetse officiële foto, zwart-wit: je kent ze wel.
Ik vond hem tussen mijn eigen foto’s. Voor ik hem terug gaf, liet ik de foto afdrukken op een mooie witte mok en die gaf ik aan haar echtgenoot. Als Sinterklaas  cadeau. Ook een heel leuke en lieve en grappige man, die zwager van me. Maar net zo’n wanhoop met cadeautjes voor verzinnen als mijn vader vroeger.

Mannen…

Is het iets met mannen, vraag je je af. Dat je zo vaak met de handen in het haar zit als het om cadeautjes geven gaat? Dat je ze van wanhoop een paar grijze geitenwollen sokken wil geven? En dat je dat niet doet, omdat het je eer te na is?

Ik ben er wel een beetje bang voor…mannen hebben toch wat minder met frutsels en tutsels, zoals wij. Maar hopelijk heb ik jullie nu een paar ideetjes aan de hand gedaan om de komende Sint/Kerst/verjaardag eens goed de blitz te maken.

lees ook eens: de arme student en de heren schoenen

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Like

1