En dat je dan wil zeggen
Ken je van die situaties waarin je van alles wil zeggen, maar het niet doet?
Ken je dat?
Je zeult je loodzware boodschappentas richting auto. De buurvrouw ( die je niet gezien had ) duikt op uit haar auto, haar lege shopper in de hand. “Jeetje”, zegt ze. “Wat was jij nog laat op?. Alles, toch wel goed met de kinderen? Ja ik ging even naar de badkamer en toen zag ik dat er bij jullie beneden nog licht brandde. Ik dacht , oh, als er maar niks met de kinderen is. Maar alles goed?”
En dat je dan wil zeggen : “Fijn, lief dat je het vraagt. Ja Max had naar gedroomd en heeft toen met het vleesmes Willem achterna gezeten. Dat je niet wakker bent geworden van de politiewagens??”
Maar dat je braaf zegt: “nee hoor, beetje lang tv gekeken” En dat je dan toch die teleurstelling in de ogen van je buurvrouw ziet? Dat maakt dan die loden arm waaraan je boodschappen tas hangt, weer dragelijk.
Ken je deze?
Je loopt met je twee fantastische galgo’s te wandelen. Lekker zen. Het miezert een beetje, maar dat maakt helemaal niet uit. Het zorgt voor stilte op straat en het ruikt altijd zo lekker bij zo’n miezer buitje in de zomer.
En dan komt een andere hondenbezitter je tegemoet. “Werk jij altijd zo laat”, vraagt hij.
“Ik liep gisteravond langs en ik zag jou nog achter je computer zitten”
En dat je dan wil zeggen: ”Ben je mal joh, werken zo laat, echt niet? Dan zoek ik gewoon wat lekkere kinky sites om er vanavond met manlief een leuk feestje van te maken”
Maar dat je dan braaf zegt: “Tja, eigen baas zijn heeft zijn voor en zijn tegen” De andere honden uitlater knikt dan braaf. Weet hij veel, hij werkt al 100 jaar op een bank.
Nou nog eentje dan.
Onderweg om een brief te posten, houdt de buurvrouw-met-de-gillende lach je staande. Je probeert je zucht niet te laten merken. ”Er komt in dat grote huis om de hoek een kindertehuis!”, roept ze triomfantelijk. “Wat vind je daar nu van??” Je ziet dat je wat moet vinden, maar je weet niet wat…
“O”, zeg je dus. “Eh, nou ja…leuk toch? Het is nieuw voor mij” En dat de buurvrouw je dan aan kijkt en zegt: ”je weet het heus we, maar je wil het mij niet vertellen!!”
En dat je dan wil zeggen: “Klopt!!! Ik heb helemaal geen zin om met je te praten. Nu niet, gisteren niet en morgen ook niet!!”
Maar dat je braaf zegt: “Nee, sorry meid. Ik weet echt van niks”
Het is goed dat we niet altijd zeggen wat we willen zeggen, maar soms…..
Erg leuk om te lezen en herkenbaar, heerlijk geschreven dit!
Ik herken dit heel goed. Laatst zei ik tegen een jongen die me zowat van de fiets reed en me ook nog uitschold: ‘zoveel vriendelijkheid kan ik niet aan, hoor!’ terwijl ik eigenlijk bedoelde ; lazer op!’ maar tot mijn verbazing zei hij toen; ‘o, sorry mevrouw.’ Dat was toen wel weer leuk.