Dat ene ultieme plekje voor je caravan
Mijn zuster heeft een caravan, die staat in Frankrijk ergens achter op een parkeerplaatsje van een camping.
Samen met een heleboel andere caravans, staan ze daar gezellig door hun wielen te zakken. Te wachten op dingen die komen.
Een keer per jaar, bij uitzondering twee keer, komen de eigenaars van die caravans naar de camping.
Zij zetten hun auto voor dat parkeerplaatsje en speuren of ze hun caravan al kunnen zien, want ze houden van hem, ze hebben naar hem uitgekeken.
Dus banen ze zich een weg door het hoge gras en de brandnetels en meer van dat soort akelig onkruid. Het gras in Zuid-Frankrijk is altijd dor en hard en doet pijn aan blote benen. Maar daar trekken de dappere eigenaars zich niets van aan! Het is mooi weer, het is vakantie!
Gewapend met een spuitbuis met een dodelijke lading tegen wespen, bevrijden zij hun caravan.
na het nodige duw en trekwerk staat de caravan
Na het nodige duw en trekwerk, staat de caravan goed, wordt hij achter de auto gehaakt en naar dat ene, ultieme plekje op de camping vervoerd.
Er zijn op de camping in Frankrijk altijd genoeg mooie plekjes te vinden, maar iedere caravanbezitter heeft zo zijn eigen opvatting over wat de mooiste en beste plek is. Niet op de looproute naar de toiletten, ook niet te ver ervan af. Wel zo dat je schaduw hebt, maar niet de hele dag. Vlak aan de rivier is leuk, alleen niet zo dicht bij dat de koters erin kunnen kieperen.
Ieder haar eigen absoluut unieke, ultieme plek, dat kan natuurlijk makkelijk. Als ze niet allemaal tegelijk op dat plekje willen staan. Vakantiespreiding doet wonderen. Dat is een. Twee is dat de mevrouw van de camping haar administratie op orde moet hebben. De juiste plek, bij de juiste persoon op de juiste tijd. Dat ze niet dat ene, dat ultieme plekje, met een achteloze Franse slag weggeeft aan een caravaneigenaar die toevallig komt aanrijden..
lees ook eens een ommetje
Heel hoe beschenen. Ik vind hét leuk om te zien een caravan.
M’n ouders hadden altijd een caravan, deze stond altijd netjes in de stalling ( overdekt ) dus heel makkelijk te vinden en was altijd snel aangekoppeld.
Hoewel we bijna altijd naar dezelfe camping gingen, lieten we hem nooit staan. You never know riep vaders dan.
Leuk geschreven weer :)
Doet me denken aan het verhaal van mijn collega… zij doen dat ook al jaren, maar hebben meestal pech omdat zij als laatsten op de camping aankomen en dan vaak het minst leuke plekje krijgen toebedeeld.
Leuk geschreven. Wij hadden vroeger een vaste staanplaats op de camping waar de caravan altijd stond
Dit doet me een beetje denken aan het handdoekje leggen op de fijnste stoelen bij het zwembad….
hahhaha ja inderdaad, ik zie het nu pas
Lijkt me heerlijk die vrijheid van een camper
de vrijheid van een camper ja dat lijkt mij ook fijn, maar dit verhaal gaat over een stilstaande caravan
leuk om te lezen weer en ik zou wel een caravan willen maar niet een die elke keer verplaatst word. ik wil dan wel gelijk een grote sta caravan :D
Leuk beschreven! Het lijkt me helemaal niks om steeds met de caravan naar dezelfde plek te gaan. Of zelfs de caravan te laten staan. Dat ding heeft in mijn ogen niet voor niets wielen
ik ben het helemaal met je eens