agenten die discrimineren...

Een paar dagen geleden las ik een nieuwsbericht over een aantal medewerkers van de politie die zijn geschorst vanwege discriminerende uitlatingen.

Die uitlatingen deden ze privé op een reisje naar Parijs. Hoe weten we het dan, zal je je afvragen?
Nou de leukerds namen zichzelf op en zetten het filmpje op social media. Ach ja, iedereen z’n 5 minutes fame…

De medewerkers zijn geschorst, hangende het onderzoek zoals dat heet.

Is het goed dat die agenten geschorst zijn?

Het is heel goed dat de leiding van de politie het zeer serieus neemt dat politiemensen ook of misschien zelfs wel juist buiten diensttijd zich onkreukbaar gedragen. Vrouwe Justitia is immers geblinddoekt omdat zij niet door uiterlijkheden in de war gebracht wil worden. De politie is ervoor blank en bruin, voor geel en groen. Voor de man met de aardappel in de mond en de man met het onverstaanbare accent (naar keuze Surinaams, Limburgs of Twents)
Het kan niet zo zijn, dat je thuis discrimineert en op je werk niet, dat gelooft geen hond.

Dus het is terecht?

Maar mijn vraag is: in welke mate worden politiemedewerkers getraind in een niet discriminerende houding? Hoeveel gesprekken, open en echte gesprekken worden daarover gehouden tijdens de opleiding en tijdens het werk?
Een open en niet discriminerende houding, krijg je niet cadeau, krijg je niet met de paplepel naar binnen. Dat is iets waar je aan moet blijven werken, geloof mij. Het slipt zomaar, ongemerkt en ongewenst naar binnen…
En gebeurt dat werk, binnen het politieapparaat, waar men toch al handen te kort komt?
Ik denk het niet.
Hoe verwerpelijk ik de uitspraken van de politiemedewerkers ook vind, hoezeer i kook van mening ben dat je met zo’n houding geen agent kan zijn, als ik iemand zou moeten straffen, zou het de opleiders zijn of de leidinggevenden of allemaal….

Het helpt niet.

Los daarvan, lost deze schorsing niks op. Integendeel: de medewerkers hebben nu nog meer reden om een hekel te hebben aan buitenlanders. Nog meer te vinden dat je “tegenwoordig niks meer mag zeggen” “dat er toch vrijheid van meningsuiting is”. Ze worden voer voor foute partijen.

Wat zou wel helpen?

Er moet met deze agenten gepraat worden, veel en langdurig. Ze moeten met mensen in aanraking komen, die discriminatie aan den lijve ondervinden. Ze moeten verplicht buddy worden van een kind in een achterstandswijk. Dat zal ze leren…