Selluf doen, waarom we niet zomaar om hulp vragen...

We zijn er allemaal trots op: als onze moeders vertellen hoe we als peuter al eigenwijs riepen selluf doen!! En we zijn het nooit meer kwijt geraakt…

Sterker nog, ik durf te zeggen dat we met zijn allen zijn gaan leiden aan het onafhankelijkheids-virus. Ik zou daar, als ik complotdenker was, nog wel een leuk complotje van kunnen maken. `Ze` willen dat we alles selluf doen, dan hebben ze het te druk om door te hebben dat wij de wereld aan het overnemen zijn. Leuk complotje, toch?

Selluf doen, is de norm

Maar zo is het vast niet. Feit is wel dat we “selluf doen” tot norm, nee tot kunst hebben verheven. We zijn trots en stoer en vragen niet zomaar om hulp. Dat is natuurlijk heel prachtig, maar om met een beroemd voetballer te spreken: elk voordeel heb se nadeel…

Want wat blijkt? Hoe meer taken we op ons nemen, hoe meer we vinden dat we “selluf” moeten doen. Dat is natuurlijk raar, als er taken bij komen, zou je zeggen gaat een mens eens kijken wat zij aan taken kwijt kan raken. Maar niets is minder waar… We stapelen vrolijk al die taken op elkaar. En vinden dat we dat moeten kunnen. En we ploeteren voort. We stappen niet meer naar de buurvrouw om even een kopje suiker te vragen. Nee, we springen op de fiets en gaan het snel bij de supermarkt halen. Terwijl we op de fiets zitten schrijven we in ons hoofd die ene email voor ons werk, zodat we niet eens genieten van het fietstochtje.

Wat is het toch dat wij denken dat die ander ons een enorme sukkel zal vinden als we vragen: wil je me even helpen?? Ik heb geen idee. Maar wat ik wel weet, is dat die vooronderstelling niet klopt.

Onderzoek wijst uit dat mensen je geen sukkel vinden, als je om hulp vraagt. Integendeel! Ze voelen zich enorm gevlijd! Jij erkent hun kunde op dit gebied, dat is fijn!
En hier zie je direct ook wanneer mensen je wel vervelend vinden als je iets vraagt: wat ze niet kunnen…. Niemand geeft graag toe dat hij niets niet kan… Maar het risico dat je dat doet, is niet zo groot. Daar hoef je heus niet bang voor te zijn. Je zal niet aan een vriendin, die een hekel aan koken heeft, vragen of ze voor je wil koken. Toch?

Nog een onderzoek over helpen

Een ander onderzoek, wat ik ook heel leuk vond, was dat mensen die gevraagd worden te helpen, maar die dat weigeren, zich vaak daar zo vervelend onder voelen, dat ze de volgende keer, helemaal klaar staan om de helpende hand toe te steken. Overigens: uit datzelfde onderzoek bleek ook, dat negen van de tien keer mensen hulp weigeren om praktische redenen (ze hebben bv geen tijd omdat ze naar de dokter moeten). En bijna nooit omdat ze het vervelend vinden om te assisteren.
Want: iemand helpen geeft gewoon een goed gevoel! Kijk maar naar jezelf: het voelt fijn als je iemand ergens mee op weg hebt kunnen helpen.

Dus: bezorg een ander een goed gevoel en vraag gewoon om hulp als je dat nodig hebt! Weg met dat selluf doen!

Zelf doen en de coach

Niet zolang geleden werd Nederland op geschrikt door een directeur van het arbeidsbureau, die eens was gaan tellen hoeveel coaches er in Nederland geregistreerd staan. Het zijn er meer dan 75.000. Het bericht werd overgenomen, kreeg even heel veel aandacht en stierf toen, een zachte dood. Zo gaat dat met die dingen.

Men maakte zich een tijdje druk dat iedereen zich coach mag noemen en ging over tot de orde van de dag. Ooit zal daar wel een of andere onmogelijke wet uitrollen, waar iedereen dan weer ruzie over krijgt.

De vraag waarom er zo ont-zet-tend veel coaches zijn bleef onbeantwoord…, maar niet voor jullie, slimme lezers, ik gaf het antwoord in de alinea hierboven