Je emotie is het begin van de oplossing.

“Wees toch niet altijd zo emotioneel”, ken jij die uitspraak?
En weet je ook nog hoe je dat aan kon trekken?

De goede oude Engelse Stiff uperlip

Nou ik wel! In mijn pubertijd was de Engelse stiff upperlip, voor mij het hoogst haalbare doel.
Nooit laten merken dat iets je emotioneerde. En vooral niet dat iets je negatief raakte.
Blijdschap mocht nog wel, ook niet te overdreven, maar tranen omdat je geen rol kreeg in de schoolmusical? Dat kon echt niet!

Het verging jullie waarschijnlijk net zoals het mij verging: ik faalde hopeloos en volkomen bij het kweken van die stiff upperlip. Maar dacht ik ooit: “”meid, je hebt emoties, laat gaan!!”………Hmmm, nou ja, tegen de tijd dat ik 20 was, gaf ik die strijd op.

Ik accepteerde wel dat ik dat echt niet kon: geen emoties laten zien, maar dat betekende niet dat ik er nu zo handig in was. Het klinkt jullie vast heel bekend in de oren allemaal.
Zo van  :” oké, soms ben ik heel boos of heel verdrietig, dat is dan maar zo”. En dan die heerlijke dooddoener “het gaat wel weer over”

Wanneer ik minister-president word, ik zet een gevangenisstraf op deze woorden. Ik zweer het je. En een lange ook.

stiff upperlip spreekt nog altijd mee

Op een dag las ik ergens:  Je emotie is het begin van de oplossing. Ik keek lang naar die zin en dacht: Verrekkkkk, dat is inderdaad wat ik altijd doe. Wanneer ik ben uitgehuild en/of uitgeraasd, ga ik een oplossing zoeken. Dat leidde ooit tot een scheiding en dat bleek een prima oplossing.

Heel lang heb ik gedacht- ik weet niet of jij dat ook hebt – dat een oplossing zoeken na een emotionele uitbarsting toch een zwaktebod was. Ik had voor de uitbarsting die oplossing al moeten hebben. Stiff upperlip sprak nog steeds een woordje mee.

Pas na het lezen van die woorden begreep ik, dat emotie de eerste stap is tot verandering, en dan pas ratio. En dat ik het heel lang andersom heb willen doen

lees ook eens : ANGST

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Like