Voornemens, maak je ze gemiddeld of exact...

In deze eerste week van het nieuwe jaar, begonnen we allemaal met ons te houden aan onze voornemens. En dat duurde, laat me eens gokken…drie dagen.

Je goede voornemens

Drie dagen hield je je heel goed aan je voornemens en toen…toen sloeg je je work out over, toen nam je toch dat glaasje wijn…Vertel me niks, ik ben net zo. En dan neem je je voor dat morgen te compenseren. En daarmee schaar je je jezelf onder de “gemiddelden”. Die groep die – in tegenstelling tot de exacten – de ene dag wat meer aan de goede voornemens doet en de andere dag wat minder.

Ik heb een nicht, een allerliefste schat van een nicht, maar ik moet van haar zeggen: ze behoort bij de exacten. Als zij haar aantal stappen niet heeft gehaald, voorziet ze haar bezoek van koffie en thee en gaat een half uurtje lopen. Het bezoek – ik dus – loopt dan meestal gezellig mee. Met respect en verwondering.

Een beetje rommelen?

Ik vind het zoveel makkelijker om een beetje aan te rommelen, vandaag wat meer, morgen wat minder. Lekker relaxed, niet te moeilijk. Langzaamaan dan breekt het lijntje niet. Maar laten we eerlijk zijn: het risico dat het dan steeds een beetje minder wordt, is levensgroot aanwezig…
En dat goede voornemen, dat was er niet voor niks, toch?

Aan de andere kant, die keiharde discipline, elke dag opnieuw, wordt een mens daar nu gelukkig van?
Nou ja, mensen als mijn nichtje wel, dat is een. En ik word er natuurlijk ook heel gelukkig van als ik een paar kilo kwijt raak, een beetje beter slaap, wat geld over houdt, nu eindelijk die online tekencursus eens afmaak en noem het allemaal maar op. Al die fantastische voornemens.

Misschien moeten wij “gemiddelden”, maar een voornemen hebben en dat elk nieuwjaar opnieuw nemen:
Dit jaar ben ik heel exact!