Even er tussen uit.

Ik heb me vaak afgevraagd, waarom even er tussen uit nou toch zo geweldig ontspannend werkt.

Want, laten we eerlijk zijn: het is alleen maar meer werk. Als je de deur uitgaat dan moeten al die andere zaken toch doorgaan, de was, de afwas, de vloer: het is allemaal niet zelf reinigend. En ook de hond laat niet zich zelf uit. De kat is weinig werk, maar toch, die moet op zijn minst ook eten hebben.
Kortom: voor je de deur uit bent, om er even tussen uit te gaan, ren je je rot.

Dat had ik dus vandaag ook weer eens. Een van mijn vriendinnen die nogal een eind weg woont, moest in Utrecht zijn: konden we niet even koffie drinken. “Ja leuk!” zegt mijn ene helft. “Oo wat een gedoe”, zegt mijn andere helft. De was, de afwas, de administratie…
Gelukkig was ik zo verstandig toch maar te gaan. De verleiding: even er tussen uit, is te groot. Zittend op het perron, wachtend op de trein ( ik ben altijd te vroeg) bedacht ik me dat ik onderweg niet kan doen, wat ik altijd doe: multitasken.

Ik ben echt kampioen multitasken. Terwijl ik een goed gesprek met mijn echtgenoot voer over de financiën, vouw ik de was. Terwijl een vriendin zich aan de telefoon beklaagt over haar echtgenoot ( wat zoekt ze nog in die man) ruim ik de afwasmachine uit. En als ze lang praat, voeder ik de kat ook nog. Terwijl ik de hond uitlaat, schrijf ik in gedachten een boze email, naar een bedrijf wat de bestelling niet geleverd heeft…ik doe nooit een ding tegelijk.

Behalve: als ik even er tussen uit ga…

Dan zit ik dom op een trein te wachten, stap met een vriendin de eerste de beste koffietent in, waar we ons vervolgens als een stel schoolmeiden slap lachen. Om niks natuurlijk. ( Dat je in gedrag nooit ouder wordt dan achttien jaar, dat is ook wel weer eens een column waard )
Dan stap ik in de trein terug en multitask deze column.
Even er tussenuit: ik zeg veel en vaak doen.

lees ook: wandelen langs de Oostvaartse plassen

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Like