De straf voor de BN-erÂ
Laatst las ik in NU.nl dat de rechter bij het bepalen van de straf voor een BN-er rekening houdt met de media-aandacht die de BN-er ten deel is gevallen.
En vaak leidt dat ertoe dat de BN-er in kwestie een lagere straf krijgt dan er aanvankelijk wordt geëist.
De rechter motiveert door erop te wijzen dat de persoon in kwestie ernstig is geschaad door alle aandacht die hem/haar in de media ten deel is gevallen.
Heeft de rechter gelijk?
Daar heeft de rechter helemaal gelijk in. Niet zelden heeft het publiek haar oordeel al geveld. En is de BN-er uit de gratie, waarvan hij het moet hebben. En daardoor droogt de bron van inkomsten op en daarmee is iemand harder gestraft dan met het moeten uitvoeren van een taakstraf.
Je kan ook zeggen: die rechter heeft helemaal ongelijk: hoge bomen vangen veel wind. De BN-ers moeten drie maal harder oppassen dan ik als ON-er. Daar mogen ze niet over klagen, want ze verdienen wel tien keer zoveel als ik. En – niet onbelangrijk – straf moet voor iedereen gelijk zijn
Bovendien: Vrouwe Justitia is niet voor niets blind: voor de wet zijn we allemaal gelijk.Â
Dus: verkoopt Dave Roelvink gestolen horloges? Dan moet zijn straf precies hetzelfde zijn als die van Jan de Behanger, die handelde in gestolen sieraden.Â
Persoonlijke omstandigheden en straf
De vraag of persoonlijke omstandigheden mogen meewegen in een proces vind ik als ik eerlijk ben een hele lastige.
Ik kan me vinden in beide standpunten, maar uit mijn tijd als docent in het middelbaar onderwijs, weet ik dat rekening houden met persoonlijke omstandigheden een lastig evenwicht is.
Want reken er maar op dat als je van leerling A goed vindt dat ze haar werkstuk een dag later inlevert omdat… er de volgende week drie leerlingen voor je bureau staan, die ook uitstel willen. Waarbij ze natuurlijk wijzen naar leerling A…
Wat is nu eerlijk?
En dan moet jij als docent gaan afwegen welk argument wel en welk argument geen reden voor later inleveren is.
Dat is per definitie subjectief. En dat kan dus als enorm oneerlijk worden ervaren.
Aan de andere kant: als het publiek – of de omstandigheden – een persoon al straffen, moet de rechter er dan nog keihard bovenop komen. Zo wordt iemand in feite twee keer gestraft en dat is ook niet eerlijk…
Wie het weet mag het zeggen: ik weet het niet.
Lees ook eens: het dier waar je het meest van houdt
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!