Liefde op het eerste gezicht, bestaat dat echt...

Wanneer we het over liefde hebben, dan mag het fenomeen liefde op het eerste gezicht natuurlijk niet ontbreken.
Het wordt tenslotte in liederen veelvuldig bezongen, in films eindeloos uitgebeeld. Dikke boeken zijn erover volgeschreven.

Allemaal over dat ene moment. Het moment dat de bliksem insloeg, hij haar en zij hem zag en zij beiden wisten: dit is het! Voor altijd!! En eeuwig!!
Ja, ja….het zal wel.

Moet iedereen liefde op het eerste gezicht meegemaakt hebben

Heb jij dan, zal je je als lezer afvragen, nooit die liefde op het eerste moment ervaren? Heeft die blikseminslag jou altijd overgeslagen? Wat is er mis met jou?

Want dat gevoel heeft iedereen dus, volgens mij: liefde op het eerste gezicht, je mot ut meegemaakt hebbuh. Het hoeft geen liefde voor eeuwig te zijn, echt niet. Maar het moet wel voor eeuwig een bepaald gevoel van weemoed en romantiek bij je achterlaten.

Ik heb dat nooit gehad. Nooit heeft een jongeman met donker haar en bruine ogen ergens in een vakantieland met zee en palmbomen een onuitwisbare indruk op me gemaakt. Laat staan me het gevoel gegeven: DIT IS HEM.

Ook op manlief viel ik niet op het eerste gezicht, ik vond hem op het eerste gezicht niet eens zo boeiend…En toch ben ik nu alweer 31 jaar gelukkig met hem getrouwd en heeft hij me, tot nu toe, nooit een seconde verveeld. Je ziet, het zegt weinig dat eerste moment.

Gevonden

Viel ik dan echt, eerlijk waar nooit in de eerste seconde op iemand?
O jawel. Toen ze 36 jaar geleden mijn dochter in mijn armen legde na een lange en bepaald niet pijnloze bevalling, was het liefde op het eerste gezicht. Een diepe en intense liefde, die nooit meer overgaat.

Vijf jaar later keek ik in de ogen van mijn zoon en ervaarde ik diezelfde diepe liefde en ontroering.
Inmiddels weet ik het: moederliefde, dat is liefde op het eerste gezicht.