Allergisch voor… moeten
Dagen tellen tot Kerstmis, verjaardag, vakantie, dat schitterende feest, publicatie van mijn eerste boek, die toneelvoorstelling, de nieuwe lp van…, uit eten met vrienden, het dagje uit naar…, Sinterklaas. Hoe heerlijk zijn de dagen met het vooruitzicht om even te kunnen ontsnappen uit het gewoon van alledag. Verteerd worden van verlangen naar. Het niet kunnen wachten. Dagen die maar niet voorbij gaan. Dat gevoel in je buik: er staat iets heerlijks te gebeuren.
Als kind…
Als kind waren dat vooral grote gebeurtenissen zoals verjaardag, kerstmis, schoolreisje maar naarmate ik ouder werd sloop toch de gewenning erin. De zoveelste verjaardag, de zoveelste vakantie. De magie ervan begon zijn glans te verliezen. Kerstmis bijvoorbeeld werd meer een noodzakelijk kwaad waar geen doorkomen aan was en tegen verjaardagen begon ik op te zien. Nu moet ik zeggen dat verjaardagen nu anders verlopen dan toen. De etiquette legde destijds een zware druk op mij. Ik moest nette kleren aan, een passend cadeau zoeken dat bij het feestvarken paste maar vooral veel ‘opzitten’. Stoelen in een keurige kring? Ik haat ze nog altijd!
gewoon van alledag
Ongecontroleerde feestjes
Ik houd meer van de ongecontroleerde feestjes waar iedereen op verschillende tijden komt binnenvallen. Waar je even moet zoeken naar een vrije stoel of hangplek aan een statafel. Waar nootjes en chips in bakjes voor het grijpen liggen. Waar geen enkele outfit uit de toon valt. Waar jong en oud door elkaar banjeren alsof er geen leeftijdsverschil bestaat. Waar hier en daar ineens gelach opklinkt en elders mensen met elkaar in een serieuze discussie zijn verzand over een politiek onderwerp. Kortom zo’n feest waar ik op geen enkele manier het gevoel heb dat ik iets moet. Want dat is het waar ik allergisch voor ben. Zeg nooit tegen mij: maar je moet toch… en dan komt er iets waarvan de meerderheid vindt dat ik dat moet. Oh, en dan gebeurt er toch zo iets raars. Van een zachtaardig individu kan ik zomaar veranderen in een furieus serpent. De hakken in het zand. Een en al afweer, met maar één antwoord dat ik dan wil geven. Moet? Ik moet helemaal niets.
Ja, maar! Klinkt het dan steevast als antwoord. En dan komen ze hoor, de argumenten: je moet toch met je tijd mee? Je moet toch bijblijven met wat er allemaal gebeurt? Allemaal ‘moet-etjes’ waar ik helemaal geen zin in heb.
Ik snap de anderen wel en ik hoor wel wat ze zeggen. En natuurlijk moet ik toegeven dat ik een achterstand aan het oplopen ben maar… ik ben zo gesteld op het zelf maken van keuzes. Van alle dingen, waarvan anderen vinden dat ik die ook zo nodig moet doen, zijn er maar weinig waar ik het voordeel van zie. Een klein voorbeeldje: ik moet internetbankieren! Want dan kun je thuis alles lekker zelf regelen. Ze zeggen het alsof dit een ongekend voorrecht is. Ik denk dan maar één ding: ‘kunt’ doen? Je bedoelt ‘moet’ doen? Waarom zou ik thuis, in mijn vrije tijd het werk van de bankenjongens gaan doen. Laten ze dat lekker zelf doen. Hoeven ze ook niet zoveel mensen te ontslaan en kantoren te sluiten.
gewoon van alledag
Tegenwoordig moeten we zoveel. Maar is dat ook zo? Ik betwijfel het oprecht.
Toch is er één ding is waarvan ik vind dat we wel vaker zouden moeten doen. Nee zeggen! Tegen alles wat ons opgedrongen wordt terwijl het niet duidelijk is of we er ook echt beter van worden.
Dan komt er weer tijd vrij om naar buiten te kijken. Naar de druilerige regen die troosteloos langs de ramen naar beneden glijdt. Maar ook om te zien hoe aan de horizon de lucht klaart en de zon tevoorschijn komt. Een grandioze kans voor het ontstaan van een regenboog. Om straks zomaar te kunnen genieten van het gewoon van alledag.
De druk wordt inderdaad hoger, althans als je zelf aan alle verwachten wilt doen… Soms moeten we een beetje meer schijt hebben denk ik!
Ja vind het een mooi onderwerp waar je over schrijft, herkenbaar ook!
We moeten natuurlijk niets.. maar in de praktijk doen we toch vaak dingen waarmee we aan bepaalde verwachtingen voldoen.
Je moet helemaal niks. Een perfect iets om te beseffen toch? Heerlijk!
Je moet helemaal niks! Daar heb ik laatst een heerlijk boek over gelezen en is nu ook mijn mindset geworden (er staat een reviewtje op mijn blog). Heerlijk!
Heel goed om dat te beseffen. Jij bent de baas over jezelf en moet zeker niet teveel dingen doen die je niet lekker ligt. Al heb je soms echt wel verplichtingen helaas…
Ik ben ook allergisch aan moeten ! Helaas moét ik toch wel soms bepaalde dingen doen. (Op het werk bijvoorbeeld.)
Dat lijkt mij fijn zo`n verschillende tijden komen maar aan andere kant blijft je bezig. Sinds wij een kind hebben, hebben wij paste tijd (bijv. vanaf 2 uur tot half 5 ofzo) dan lekker vroeg klaar en de kinderen kunnen op tijd naar bed.
Als je moeten door mogen of kunnen veranderd, ziet het er allemaal anders uit :-).
Ik moest trouwens glimlachen om dat verplicht ‘opziiten’…. Memories come back. Was bij ons vroeger ook zo
Wat een leuk artikel, niks moet alles mag, het woord moet klinkt zo dwingerig en dat is niet leukxx
Ik denk dat je aan veel dingen inderdaad helemaal niet hoeft mee te doen. Het is prima om vraagtekens te zetten bij al dat moeten.
Ik vind deze zin: “Hoe heerlijk zijn de dagen met het vooruitzicht om even te kunnen ontsnappen uit het gewoon van alledag.“ wel passend voor mijn leven eigenlijk. Ik kan me wel echt verheugen op dingen.
Kringverjaardagen heb ik ook een hekel aan. Ik heb een hekel aan andermans verjaardag, behalve die van mijzelf. Groot feest voor vrienden en familie waar iedereen los kunt gaan.
Vaak vind ik dingen ook zo geforceerd en moeten we meedoen aan hetgeen wat in ons hoofdje zit. Doe eens spontaan, doe eens anders, en het nieuwe zal er terug aan zijn! De spanning zal er weer zijn!
Hè, wat een heerlijk artikel. En ik ben het zó met je eens! Heb je even lekker van je afgeschreven, die ergernis. gr. Jeannet
Je moet natuurlijk niets; het staat je vrij om het moeten te negeren. Dan merk je achteraf wel of het goed of niet goed heeft uitgepakt. En vaak pakt dat heel positief uit!