Smikkelend, smakkend en smullend gaan we door het leven.

Valt het je wel eens op hoeveel en hoe vaak we in Nederland eten kunnen kopen? En dan heb ik het niet over de supermarkten, hoewel die ook enorm zijn, maar over het enorme aantal restaurantjes dat je in iedere binnenstad tegenkomt.

Doe eens het volgende proefje: Ga naar een stad die je al heel lang, heel goed kent.
Ga ergens in het centrum staan en stel jezelf de vraag: hoeveel eetgelegenheden waren hier zo’n vijfentwintig jaar geleden ?

Ik heb die proef gedaan in Sittard, de stad waar ik mijn eerste baan had. Op de markt waren het er destijds welgeteld drie. Nu telde ik er zeventien. Gisteren deed ik hetzelfde in Utrecht. In de Voorstraat kwam dertig jaar geleden een pizzeria. Ik was nog student, we vonden het helemaal geweldig. Die enkele keer dat we geld over hadden gingen we een pizza eten. Met een fles Lambrusco. Wij wisten wat het goede leven was !

Nu kan ik het aantal restaurantjes niet meer tellen. Die ene pizzeria van toen, was overigens verdwenen.

Hoe vaak willen we eten

Ik kijk daar toch allemaal met enige verbazing naar: hoeveel en hoe vaak willen we eten?
Als al die eetgelegenheden ook nog bestaansrecht willen hebben, dan moeten we 6 keer per dag gaan eten. Dat gaat toch niet? Of wel?

Doe eens een ander proefje: Ga om half zes op  het Centraal station van Utrecht staan. Horden en horden forenzen spoedden zich naar huis. Rennend naar de trein, smikkelen, smakken en smullen ze: een hamburger, een pasta salade, een frietje, een broodje gezond, donuts en wat er allemaal maar te krijgen is.

“En dan moeten ze thuis nog eten….”, denk ik dan.

de verblokkering….

Er zijn mensen die – in mijn ogen zeer terecht- protesteren tegen de Verblokkering van de centra van de steden.
Moeten we misschien ook niet eens te hoop lopen tegen de smikkelparadijzen-cultuur in diezelfde binnensteden? Het is in ieder geval goed voor onze lijn.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Like