de witte bolletjes eter en andere flauwe humor...

Manlief en ik zijn in het gelukkige bezit van een heel erg flauw gevoel voor humor.

Wanneer wij bijvoorbeeld in Ikea lopen, wat we de laatste tijd net iets vaker doen dan ons lief is, maar ja…verhuizen enzo. Dan blijkt deze gigant toch echt haar nut te hebben in de vorm van opgerolde matrassen die je dus wel in je auto kan vervoeren.

Ze wil opgehaald worden..

Goed, wanneer wij in Ikea lopen maken we toch elke keer minstens een keer mee, dat er omgeroepen wordt dat Madelief wil op gehaald worden uit Smaland.
Dan kijk ik manlief aan en zeg net even te luid: “Madelief bekijkt het maar, ze blijft daar mooi even zitten” Manlief knikt dan instemmend en zegt zoiets als: “er zijn daar toch genoeg mensen die zich met haar bezig kunnen houden” “Precies”, roep ik dan en zeg dan iets in de trant van dat ik echt nog een uurtje voor mezelf nodig heb.

Het is flauw, ik weet het. Maar we hebben er enorm veel pret mee.

De witte bolletjes eter

Laatst hadden we nog twee witte zachte bolletjes, die hebben we bijna nooit in huis, niet gezond en zo. Maar nu wel. Wat bleek bij de lunch? Die witte bolletjes waren op. Hoe was dit mogelijk?
“De grote witte bolletjes eter”, zei man met terwijl hij zich voldaan op de buik klopte.
Die witte bolletjes eter, krijgt nu van alles de schuld. Best makkelijk, zo’n figuur in huis.

Het enige waar we hem nooit van beschuldigen is dat de wijn op is. Dat komt namelijk door dat we op de een of andere manier er altijd in slagen om wijn te kopen die zo ongelooflijk snel verdampt.
Keer op keer nemen we ons voor dat beter te doen, maar welke wijn we ook inschenken; hij blijft te vluchtig…

Hele flauwe, heel voorspelbare grappen: ik kan ze niet missen. Ik heb ze dagelijks nodig als tegengif tegen al die alledaagse voorspelbare ellende.