Lekker suf en duf.

Ik ben een actief mens. Daar bedoel ik natuurlijk mee: ik behoor tot die irritante mensen die nooit stilzitten, die altijd iets om handen hebben. Die moeiteloos tegelijk een appeltaart bakken, een kind Franse woordjes overhoren en een dik boek uitlezen.
Vervolgens aan de telefoon een goed gesprek met een vriendin in nood voeren, terwijl ze de was van de week weg vouwen…

Ik overdrijf misschien een beetje, maar daar kwam het toch in grote lijnen op neer: altijd bezig, altijd aan het werk. Heerlijk vond ik het! Ik hield van die reuring, ik genoot om van alles uit mijn handen te zien komen. Of het nu de schoolmusical was of een fantastische kinderkamer. En appeltaarten gaan op en Franse woordjes komen terug: ik hoefde ook nooit stil te zitten, er was altijd wat.
Nu de kinders al jaren het huis uit zijn, ik dus geen Franse woordjes meer hoef te overhoren en ik 10 kilo ben aangekomen en dus geen appeltaarten meer wil bakken, wordt het allemaal stiller. De kamers zien er goed uit, lesgeven doe ik niet meer. Het wordt allemaal rustiger.

Even suf en duf…

Tot mijn eigen stomme verbazing, geniet ik van die rust. Van op het randje van de deur gaan zitten en naar buiten kijken. Buiten is altijd weer anders, al heb je het al een miljoen keer gezien.
Van even gedachteloos over internet rommelen. Van even 5 minuutjes gestrekt op de bank. Ogen dicht en verder niks. Even lekker suf en duf.

Het is een nieuwe fase in mijn leven. En ik geloof dat ik hem wel leuk vind. Zeker weten doe ik het nog niet natuurlijk. Na een leven rennen, vliegen en heeeel veel doen, is het best leuk om gewoon veel te doen, en niet meer.

lees ook: wel of niet op de weegschaal

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Like