Zorgen zijn een schommelstoel.
We zijn met z’n allen dol op spreuken, zo dol dat ik er wel een tikkie klaar mee ben, maar laatst las ik een leuke. “piekeren is als een schommelstoel, het houdt je bezig maar je komt geen stap vooruit”
Dat vond ik nou eens een leuke.
In de eerste plaats omdat we toch allemaal een schommelstoel associëren met rust. Oma zit tevreden in haar schommelstoel voor het raam. Dat die schommelstoel haar niet verder brengt, daar staan we helemaal niet bij stil: trouwens waar zou oma naar toe moeten?
In de tweede en veel belangrijker plaats: omdat het zo verschrikkelijk waar is. Van piekeren is nog nooit iemand beter geworden. Dat weten we allemaal heel best. Waarom doen we het dan toch allemaal zo veelvuldig? En vaak op van die domme tijden ook nog. Ik kan bijvoorbeeld heel goed ’s nachts piekeren. Uren ! Nou een zinlozere activiteit is nauwelijks voor te stellen.
waarom piekeren zo zinloos is
Tot zover was ik zelf al gekomen, toen ik een artikel in het NRC las, over het boek: “Leef meer, denk minder” van Pia Callesen las. Een boek over metacognitieve therapie. Een relatief nieuw soort therapie, die al wel goed onderzocht is.
Metacognitieve therapie onderscheidt drie niveaus van denken: *de automatische gedachten, die vanzelf komen en gaan, *denk strategieën, dus alles wat we bewust doen om een probleem op te lossen: analyseren, redeneren etc en *je ideeën over denkprocessen. Bijvoorbeeld het idee: piekeren daar kan je nu eenmaal niks aan doen!
Met dat soort gedachten sta je eigenlijk jezelf toe om er maar flink een potje op los te piekeren..
Een andere metagedachte kan zijn: “ik moet hier heel diep over na denken! ” Ook een mooie vrijbrief om weer een hele nacht naar het plafond te staren.
Ik vind het een boeiende therapie, ik ga er zeker over nadenken, maar beslist niet op het moment dat ik wil slapen!
lees ook eens: wanneer de wereld even stilstaat
Piekeren is echt mijn grootste valkuil. Ik doe dat namelijk veel te vaak en daarnaast ook om de meest onzinnige dingen. Mijn hoofd lijkt nooit stil te staan en ik kan hele doemscenario’s bedenken met was als…. Herkenbaar?
Ik haat piekeren. En ik doe het regelmatig. En inderdaad. Net op die momenten dat je tot rust komt of in ieder geval lekker zou moeten (in)slapen. Ik probeer dat niet te doen. Onder andere door te luisteren naar de mantra’s van Louise Hay en sinds kort door te luisteren naar de slaaphypnose van Menno Bandini. Ik val daar echt door in slaap (met oortjes in). Nadeel is dat ik een buik- en zijslaper ben en dus wakker wordt van die prikkende oortjes. Maar ja. De kunst is om dan weer in te slapen en niet midden in de nacht te beginnen met piekeren…
Het is inderdaad een goede quote. Ik ben zelf ook niet echt van de quotes, het is een beetje afgezaagd vind ik.
Wauw! Dat is een leuke spreuk. Ik ben echt dol op quotes, ik schrijf ze ook allemaal op in een quote boekje, dmv handletteren :)
Wat een grappig gezegde. Ik pieker ook vaak als ik in bed lig
Dat is inderdaad een leuke en originele vergelijking zeg. Die kende ik nog niet, maar ga ik zeker onthouden.
hier komen de pieker geintjes altijd als ik net lekker in mijn bed lig of als ik de auto in stap
Mijn piekeren is opgelost door voor het slapen te mediteren. En bij mij werkt het echt.
Ik ben een kampioen in piekeren en bij voorkeur als ik in bed lig om te gaan slapen ;)