Guilty pleasure ….#Ollolai 

Reality tv : elk jaar zoek ik een serie uit waar ik naar kijk en daar ga ik dan echt voor zitten.
Ik heb ze allemaal gehad: help mijn man is klusser, ik vertrek, een dubbeltje op zijn kant, de slechtste chauffeur van Nederland en…Ollolai

De slechtste chauffeur van Nederland keek ik met zoonlief. HOP, roze koeken erbij en weddenschappen afsluiten wie er dit keer uit moest, of uit zou moeten. Jaja het spreekwoord zegt niet voor niks: geen schoner vermaak dan leedvermaak.

Maar  in de zomer  van 2018 viel ik per ongeluk in de serie Ollolai. Reality tv op zijn best. Ik had er nog nooit over gehoord, ik viel er dan ook een beetje midden in. Je kent dat wel, je zapt mindless een beetje in de rondte… en je bent verkocht.

In het kort wat was Ollolai

Voor wie het gemist heeft in het kort : In Sardinië, in het dorp Ollolai krijgen 5 koppels de kans voor €1,00 een huis te kopen. Ze moeten twee dingen beloven : 1) het huis op te knappen en 2 ) een bedrijf te starten in Ollolai. Je ziet : een heleboel soorten reality tv in een.

Want je begrijpt: beide opdrachten hebben natuurlijk enorm veel voetangels en klemmen.
Niet alle koppels zijn even handig. En handig of niet: iedereen loopt tegen de enorme bureaucratie in Italië aan. ( Denk je dat het hier erg is )
En ook de business starten, gaat niet zo soepeltjes als velen hadden gedacht. Dat heeft ook zo zijn weerslag op de relaties..En dan zijn er nog de dorpsopdrachten waarmee behoorlijk wat geld te verdienen valt…

Op de bank …

Kortom de koppels zijn er druk mee.
En ik als kijker ook. De hele maand augustus klom ik om half 10 op de bank met een glas wijn, om mee te kunnen leven. Het werden een soort buren, snap je wel. Je bouwt een band op. Een virtuele band…Je ergert je aan de drammer, je leeft mee met het emotionele typje, je houdt je hart vast bij de onnadenkende doeners…je kromt je tenen als de uitslovers al weer zelfvoldaan staan te knikken.
Je denkt : maar ziet hij dan niet…heeft zij niet door dat…Je moedigt ze aan, je scheldt ze uit. En om half elf bespreek je hun karakters met je echtgenoot.

De hele maand augustus had ik een straat, waar ik niet woonde maar wel was. En dat was fijn en knus. Ik mis ze. Daar was ik niet de enige in, want de serie wordt met een uitzending per week voortgezet. Maar dat is anders…Ik ben maar weer gewoon in mijn eigen straat gaan wonen.

Maar nu ben ik nieuwsgierig: hoe is het in de loop van de jaren verder gegaan? 

Ik ben duidelijk niet de enige die daar nieuwsgierig naar is, op internet is genoeg informatie te vinden over wat er gebeurde toen de camera’s vertrokken uit Ollolai. En wat blijkt? Er is maar een koppel over. Het koppel dat een kliniek voor pijnbestrijding is begonnen. Grappig, dat was in mijn ogen nu een koppel dat het vast niet ging maken…
Niet zo lang geleden, is ook het winnende koppel naar Nederland terug gekeerd.Dat verbaasde me.Het was een leuk stel, die als geen ander verbinding wist te maken tussen hun eigen bedrijf en wat er in het dorp voor handen was. Hun onderneming voor een bed and breakfast was succesvol. Maar ze wilden ook hun modebedrijg, waar ze kleding ontwerpen en maken, naar Italie overbrengen. En dat liep stuk op de Italiaanse bureacratie…Heel sneu.

Alle deelnemers vonden het een boeiend avontuur, hun leven in Ollolai dat wel. Maar ik vind het jammer. Als er weer zo’n serie komt, kijk ik niet meer. Het is fijner als meedoen aan zo’n programma ook echt kan betekenen dat mensen iets nieuws kunnen en mogen opbouwen…

lees ook : jouw vrouw mijn vrouw

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Like