Het is Annie Schmidt week...

Het is de Annie Schmidt week.

“Alle verhalen eindigen gelukkig, als je maar op tijd stopt”
Het is een van de vele mooie citaten van Annie Schmidt. Ik vind het een uitspraak die haar typeert: geestig met een vleugje sarcasme.
In al haar grote-mensen gedichten en verhalen kom je het tegen: zoet met een nasmaakje. Een bittertje, waardoor je even denk: heee….In haar kinderboeken is van sarcasme geen sprake, wel van een groot wantrouwen tegen dingen die “horen” en tegen “nette ”mensen.

heksen en ander leuks van Annie Schmidt

Als kind verslond ik haar boek Heksen en Zo. Ik had mazzel dat ik jongere zusjes had: zo kon ik toch van Pluk van de Petteflat( waar ik natuurlijk veeeel te groot voor was) genieten.
Met de hele familie zaten we om de buis en leefden van harte mee met “Ja zuster Nee zuster.”
En ik geloof dat ik zestien was toen mijn ouders mij meenamen naar de musical: “En nu naar bed”
Ik werd spontaan verliefd op Frans Hals en Jenny Arean. Tegelijk.

Al haar kinderboeken

Al haar kinderboeken heb ik aan mijn kinderen voorgelezen, sommige meer dan eens.
Met z’n allen zijn we naar de film Minoes geweest. En zoonlief kan nog steeds heel goed de roep van de Krullevaar ( uit Puk van de Pettenflat ) nadoen. Samen kunnen wij uit volle borst het lied Raasdonders uit de tv-serie OTJE zingen ( “want raasdonders ja raasdonders, moet je weeeheeten, geven de beste scheeeten!”)

Toen ik een Australische tiener in huis had, die Nederlands wou leren, besloot ik samen met hem Pluk te lezen. Al bij de eerste bladzij was hij ontstelt. Dit boek ging over een kind, dat alleen ging wonen? Had dat kind geen ouders dan?? Was er geen Social Welfare om in te grijpen?

Je ziet, er zijn landen waar een Annie Schmidt zeer nodig is. Maar wij hadden haar. Laten we haar gedenken, door haar te lezen en te zingen!