Er zijn van die dagen…..

Er zijn van die dagen dat ik me een uitgewoond huis voel.

Een huis zoals je op plaatjes ziet: de muren half afgebroken, de verschillende lagen behang nog zichtbaar op de delen van de muur die er nog wel staan. Om het dramatisch effect te verhogen staat er nog een vergeten, ingezakte leunstoel. Met rood pluche bekleed.

er zijn van die dagen dat

Er zijn ook dagen dan voel ik me een vaatdoekje: zo’n uitgewrongen vaatdoekje op het aanrecht van een huisvrouw die het met de hygiëne niet zo nauw neemt: zeker niet zo dat haar vaatdoekjes elke dag in de was gaan. In een 60 graden was, natuurlijk..

Er zijn van die dagen dan voel ik me een groot oor. Niet “ik ben een en al oor” maar gewoon een OOR. Een oor waar iedereen in praat. Het lijkt dan wel of dat het enige lichaamsdeel is wat ze van me nodig hebben: niet mijn hersens en niet mijn hart. Alleen mijn oor.

Maar…..

Er zijn van die dagen dan voel ik me een pluisje in de wind. Vrolijk zweef ik over alles heen, handig gebruik makend van de windstromen, kom ik moeiteloos waar ik wezen wil. Daar land ik zachtjes en tevreden om in het zonnetje na te genieten.

Er zijn van die dagen dat alles naar me toe lijkt te komen. Dingen die nog gedaan moesten worden, mensen die ik nog moest spreken. Alles klikt moeiteloos in elkaar, als een kinderspeelgoedje uit het kindersurprise-ei.

En er  zijn ook van die dagen, dat het regent. Maar dat het me helemaal niks kan schelen dat ik kletsnat word. Al is het drie keer op een dag. Er zijn dagen dat ik me erger dat het nu alweer zo warm is.

Elke dag is anders en elke dag gaat voorbij, daarom probeer ik, van elke dag te genieten, maar er zijn van die dagen…

lees ook : Van die kleine dingen die veel zeggen

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Like