Daar bedoel ik dus mee : verhalen voor vrouwen, door vrouwen. Gewoon omdat we dat leuk vinden. Omdat het kan. Omdat een mens niet leeft bij brood alleen. Verhalen over alledag. verhalen over gewone vrouwen en ongewone vrouwen.
Fictie geeft ons de mogelijkheid even weg te dromen. Of om even te fantaseren hoe het zou zijn als…. Om dingen die niet kunnen toch te laten zijn.
Verhalen vertelen hoort bij ons mens zijn. Een mens is geen mens zonder verhalen…
Neem een kopje koffie of kopje thee en lees lekker een paa korte verhaaltjes Schrijf jezelf graag en zou je hier op Vrouwenpower willen publiceren? stuur ons dan een mailtje.
is een manier om het leven naar je hand te zetten. Al schrijvend ben ik zelf vaak verbaasd, hoe het verhaal afloopt..Dan gaat het ineens de andere kant op en dan schrijf ik daar als het ware maar in mee…
Het regende al toen ze opstond, bij het openschuiven van de gordijnen kwam er nauwelijks licht de kamer binnen. De hele wereld buiten was grijs, grauw en heel erg klein. Eigenlijk vertoonde de buitenwereld opmerkelijk veel overeenkomst met de binnenwereld, op zijn minst met haar slaapkamer. Het felle peertje, waar al jaaaren een lampenkap omheen […]
Even er tussen uit.. Hij zette het potje appelmoes vast tussen de twee blikken witte bonen in tomatensaus. Deed het deurtje van het kastje dicht en schudde er even licht aan. “Nee”, hij hoorde niks vallen. Alles stond stevig en zou zelfs een keiharde noodstop doorstaan. Voor alle zekerheid bond hij toch maar weer het […]
de day after kerst en het huis is boos De bedden waren opgeruimd, de wasmachine draaide, het papieren rode kleed was op de een of andere manier van de tafel verdwenen.De bakjes vol met restjes van twee grootse kerstdiners, waren de laatste stille getuigen van kerst. Het was overduidelijk de day after.. Het huis was […]
Zeven mannen in zeven variaties grijze pakken, zaten om de tafel. Het blad met de kopjes, de kannen koffie en thee stond klaar. Alle mannen hadden een kop koffie of thee ingeschonken, met die bestudeerde nonchalance die mannen eigen kan zijn. Een nonchalance dat scheen uit te stralen : “kijk, ik kan dit moeiteloos, hoewel […]
Zachte sneeuw (2) De kou heeft vrede gebracht in mijn hoofd. Hier zo blijven zitten is mijn enige verlangen. Het gedempte geluid van een spaarzame auto die voorbij rijdt transformeert in mijn hoofd tot een geruststellende gedachte: deze weg leidt naar hen. Naar Eline en naar Joris. In mijn eindeloos witte wereld dringt een monotoon […]
Zachte sneeuw ‘Zie je hoe groot de wereld is’, zeg ik tegen de kat in mijn armen. Ik heb haar opgetild en verbaas me over het kopje dat nieuwsgierig de keuken bekijkt. Tegelijk probeer ik me voor te stellen hoe haar wereld er uit ziet op zo’n tien centimeter hoogte. Ik draag haar mee de […]
Weer thuis De inboedel kijkt me aan met lodderige ogen. ‘Kom je doen?’ de oude stoel komt moeizaam overeind. ‘Kijken!’ Antwoord ik en schuif de gordijnen open. Een stofwolk vult de kamer. ‘Laat dat!’ Verschrikt slaat hij de armleuningen voor zijn ogen in een poging het verblindend daglicht buiten te houden. Ik trek me […]
‘Soms,’ zegt ze, ‘voel ik me zo oud als Methusalem.’ De kamer om ons heen schemert in de late namiddag. Ik wil opstaan om het licht aan te doen maar ze houdt me tegen met een klein handgebaar. ‘Laat maar.’ Ik wil iets zeggen. Antwoorden dat ze er nog jong uitziet maar vind de woorden […]
Ik ben jarig. Het is feest! Vandaag word ik tweehonderd jaar. Een mooie leeftijd, zeker als ik besef dat de levensverwachting op het moment dat ik geboren werd hooguit zeventig jaar was. Zonder moeite spring ik uit bed en huppel blij zingend naar de badkamer. ‘Lang zal ik leven!’ brul ik uit volle borst terwijl […]
Ik ben blij dat u even de tijd neemt om naar mij te luisteren… Het is niet dat ik klagerig van aard ben. Jarenlang heb ik mijn lasten gedragen. Boeken dragen , dat kan ik als geen ander. Daar ben ik voor gemaakt. Maar nu…nu sta ik buiten! Ik! Een echte eikenhouten boekenkast. Iedereen weet toch dat wij eikenhouten kasten niet gemaakt zijn voor buiten!
Wij kunnen niet tegen water…wij krijgen er kringen van.
Ze liep de achtertuin uit, door het hoge gras , op weg naar de bootjes Achter de tuinen liep nog steeds het onverharde pad dat al wel honderd jaar de achtertuinen van de huizen met elkaar verbond. Dit pad was haar zo vertrouwd, ze had het gelopen vanaf dat ze een peutertje was. “Ik was […]
Luid blaffend rende de hond in grote cirkels door de verse sneeuw. Zijn opgewekte blijdschap was aanstekelijk. Ze bukte zich en maakte een losse sneeuwbal, die ze naar de hond gooide. Enthousiast blaffend, probeerde het beest al happend de bal te vangen. Stom verbaasd zag hij toe hij de bal op de grond uit elkaar […]
Met verbazing zag ze de foto’s. Vrouwen die in een mannentoilet stonden te plassen?? Nee, dat kon niet waar zijn. “Laten ze me nu nog maar eens wijsmaken, dat de tijden zoveel beter zijn, dan vroeger “, ze mopperde het bijna hardop. Wat geen nut had, want ze woonde al sinds 10 jaar helemaal […]
Hij was, warm, zoet en troostrijk en verschrikkelijk fout. De suikerkorrels knisperden in haar mond, het zachte deeg paste perfect bij de smaak van de verwarmde appelen. Ze kauwde langzaam en voorzichtig, om toch die sensatie van welbehagen maar heel, heel lang te laten duren. Appelflappen, wie bakt er tegenwoordig nog appelflappen? “Niemand mevrouw”, […]
inmiddels is ze aan het donker gewend… “Je geeft te veel geld uit!”,dringend klonk het. Boos. Het maakte haar bang, maar het leek er toch op dat ze het zich verbeeld had, want er was niemand in de ruimte. Haar ogen waren inmiddels aan het halfdonker gewend. Ze lag in een ziekenhuis, in zo’n […]
ze werd wakker in het donker… Plassen, ze moest echt heel nodig naar de wc, maar waar was ze in hemelsnaam? Het bed voelde onbekend aan, waar was haar verfrommelde dekbed met bloemetjesovertrek? Waar was haar trouwe beer? Waarom rook het hier zo raar en waarom waren de gordijnen dicht? Waarom was het zo donker? […]
Morgen gaat alles beter…..toch? De slok wijn liet een aangename warmte achter. Ze draaide met haar schouders, nog meer ontspanning zoekend. Omdat de wijn haar werk deed, nam ze langzaam opnieuw een grote, bedachtzame slok en stak haar arm uit, om zichzelf nogmaals in te schenken. “ Het derde glas, of was het het vierde” […]
aan iets nieuws moet je wennen…. Ze probeerde te glimlachen tegen haar spiegelbeeld, maar het lukte maar half. Als ze eerlijk was, was het gewoon een domme, schaapachtige grijns. “Past goed bij dit kapsel”, bedacht ze met galgen humor. Blonde krullen, en niet eens echt blond. Nep blond in de hoogste graad, geblondeerd 100% Barbie-blond. […]
De zachte zomerse motregen, was langzamerhand veranderd in een niet ophoudende bui. Zo’n bui die je ongemerkt doorweekte, die je natter dan nat maakte. Omdat ze geen regen verwacht had, toen ze vertrok, had ze haar gympjes aangedaan. Die sopten nu aan haar voeten. “Niks is zo erg”, dacht ze “als natte schoenen”. Ze kon […]
Haar grote broers hadden gevonden dat ze hem af moest staan: een echte sneeuwpop had een sjaal om. Klein als ze was, had ze zich tegen de overmacht van grote broers verzet. “nee, mijn sjaal”, had ze dapper gezegd, zich in de rug gesteund geweten door mama en opa. Mama had toch immers de bezem […]
Waarom hadden die oude, bijna vergane foto’s toch altijd zo’n onweerstaanbare aantrekkingskracht op haar? Waarom trok ze keer op keer dat oude, bijna uit elkaar vallende album uit de kast en sloeg ze voorzichtig de bijna uit elkaar vallende bladzijden om? Voor de plaatjes hoefde ze het niet meer te doen, die stonden al sinds […]
De glazen schitteren in de lentezon op de witte tafel. Het is een ogenschijnlijk rustige middag. Zo’n moment waarop ze voelt hoe moe ze eigenlijk is. Er wordt haar een vraag gesteld. Creëer jij het leven wat echt bij je past lieve schat?Ze bedenkt wat het eerste is wat er in haar opkomt bij deze […]
Die wind, die eeuwige wind, gek word je ervan, Klapperende ramen, deuren die je moet vergrendelen anders slaan ze uit hun sponningen. En alsje het waagt om je tuinstoelen in de tuin te laten staan, kan je de volgende dag naar de Blokker. Welke romanticus had ooit verzonnen dat aan de kust wonen romantisch was? […]
Mooi blijven…, altijd mooi blijven Heel voorzichtig haalde ze met het spateltje wat nachtcrème uit het potje, smeerde het op haar wangen en begon het toen, met zachte klopjes van haar vingers, in te kloppen, millimeter voor millimeter huid werd zachtjes ingewreven. Waar anderen mediteren, was dit haar Zen-momentje van de dag.Toen haar hele gezicht […]
